Bardzo kulturalnie z małą dawką przemysleń...

Nowy Rok był okazją do wyznaczenia sobie nowych postanowień. Właściwie nigdy za poważnie do tego nie podchodziłam, bo wiedziałam, że z czasem pewnie się mi "odechce". Tym razem jednak postanowiłam być konsekwentna. Chyba głównie dlatego, że mam ostatnią - zapewne -okazję być w domu, bez konieczności chodzenia do pracy. W związku z tym obiecałam sobie, że dany mi czas spędzę bardzo aktywnie i pożytecznie.

Jak postanowiłam, tak poczyniłam. Ułożyłam sobie plan dnia (pi razy drzwi), by zająć się nie tylko obowiązkami, dzieckiem i  mężem, ale i przyjemnościami, na które już nie długo nie będzie czasu.

Rozpoczęłam od świata wirtualnego, a  dokładniej od mojej aktywności na kochanym forum KRAINA CZARÓW.  Stworzyłam plan, wg którego miałam nadrobić zaległości w wątkach z pracami dekupażystek i dekupażystów. Plan jest realizowany i świetnie działa wg sparafrazowanego powiedzenia: CZYŃ DRUGIEMU, CO TOBIE MIŁE, czyli nie tylko oglądam prace wystawiane, ale i staram się je dość dokładnie analizować oraz oceniać. Przygotowuję także kilka kursów obrazkowych, w których pokazuję różne techniki ozdabiania.

Jak się ma to sparafrazowane przeze mnie powiedzenie: CZYŃ DRUGIEMU, CO TOBIE MIŁE w kontekście blogowym? Zawsze uważałam, że będąc u kogoś na blogu i czytając jego posty, w dobrym tonie będzie pozostawić kilka słów, że się było, widziało, poczytało... Oczywiście, nie zawsze mam co powiedzieć albo się mi nie chce, bądź też nie mam czasu, ale nie jest to permanentna "niemoc". Jak to w życiu każdego. Będąc jednak "dobrze wychowaną panienką" staram się komentować, pisać parę słów mimo wszystko regularnie i często, aż do czasu...Ostatnio stwierdziłam, że kultura kulturą, ale i warto pomyśleć o zdroworozsądkowym egoizmie i należałoby zacząć szanować swój czas... A skąd ta refleksja? A stąd, że jest wiele blogowiczek, których wpisy komentuję, ale bez wzajemności. Nie uważam, żeby ktoś miał obowiązek  "odwdzięczania' się mi za pozostawiony przeze mnie komentarz, ani nie nie chcę być odebrana, że teraz wyrzucam z siebie żale za małą ilość komentarzy,ale... Skoro  tak cieszą innych komentarze i tak się mówi o przyjemności dawania, to może warto słowa w czyn zamienić? Może warto docenić to, że ktoś poświęca swój czas dla drugiej osoby?
Postanowiłam zatem zredukować czas na pisanie komentarzy u innych na rzecz choćby dekupażowania wydmuszek ;)

Temat ten również poruszyłam na wcześniej wspomnianym forum, ale przemyślenia do niego zaczęły się właśnie od blogowych spostrzeżeń...

Ciekawa jestem, jaka jest Wasza - Czytelników opinia na ten temat...

Ale odbiegłam od tematu...
Obiecałam, że będzie dziś "kulturnie" i słowa dotrzymuję, a to jest związne z   moim kolejnym postanowieniem noworocznym, czyli  czytaniem większej ilości książek. Nie jest to łatwe obecnie, gdyż mój stan intelektualny jest mocno obniżony i słowo drukowane nie zawsze do mnie dochodzi ze zrozumieniem. Ale przecież nie trzeba czytać jedynie ambitnych pozycji. Czasami warto sięgnąć po coś lekkiego  i przyjemnego.

IWONA MENZEL " W poszukiwaniu zapachu snów"

Bardzo ciekawa i wciągająca powieść o kobiecie, która ma już dość związków z mężczyznami kończącymi się fiaskiem. Jak to w życiu bywa, choć postanowiła się już z nikim nie wiązać, to na jej drodze znowu stanęła kolejna miłość... Josh jest ujmującym człowiekiem, ale nie wiedzieć dlaczego, choć pragnie przychylić nieba głównej bohaterce, to jednak jego konie są dla niej niedostępne. Żeby się z chłopem nie użerać, kupuje sobie konia, który niekoniecznie okazuje się tym wymarzonym, ułożonym...

Na co warto zwrócić uwagę w tej książce? Na to, że nie jest to ckliwa powieść dla kobiet, choć do literatury kobiecej na pewno można ją zaliczyć. Jest napisana z humorem, błyskotliwie, zahaczając o wydarzenia histryczne: moment zburzenia muru berlińskiego.

nie moge się powstrzymać przed zacytowaniem pewnego fragmentu z tej powieści, który mnie po prostu zabił swoją trafnością:

(...)-Jesteście en Pologne zdumiewające kretynki - pouczyła mnie któregoś dnia moja francuska przyjaciółka, madame Jacquin, która nie znała żadnych zahamowań i w najkrótszym czasie wysondowała wszystko na temat seks a sprawa polska. - Jak można zagadnieniu wyboru partnera na całe życie poświęcać mniej uwagi niż sprawie wyboru odpowiedniego soutien-gorge ( fr. biustonosz)? Nie przyszło by ci przecież do głowy kupić soutien-gorge, nie przymierzywszy go uprzednio, dlaczego więc nie przymierzyć mężczyzny, który znacznie dłużej będzie na tobie leżał. Ileż to razy się okazuje, że ten wymarzony się soutien-gorge na ciele wcale nie jest taki efektowny, jak się wydawało, ze nie pasuje, albo że jest co prawda idealny, ale na innej kobiecie. (...)

ZOFIA MOSSAKOWSKA "Portrety na porcelanie"

Ta historia dzieje się... na cmentarzu, po którym spaceruje młoda dziewczyna ze swoim psem. Towarzyszy im Knut strażnik pracujący w tym miejscu. Podczas tych spacerów opowiada on historie zmarłych w sposób ciepły, jakby ich znał i byli jego przyjaciółmi. 

I tak poznajemy historię przystojnego dziennikarza, który ginie w nieoczekiwany sposób. Albo o kobiecie, której wolą będzie pochowanie jej z kotem Jedwabną. Czy zostanie ona spełniona? Czy chłopiec Mirko miał szanse na wyzdrowienie, gdyby nie...? A kim był Kris?  albo Melisa! czy popełniła samobójstwo? No i piękna historia staruszki Pauliny witt, która dość osobliwie przyjaźniła się z ...

W rzeczywistości "Portrety na porcelanie" to pogodna i optymistyczna pozycja. Na pewno daleko jej od czarnego klimatu i przygnębienia!

Oczywiście przeczytałam zdecydowanie więcej niż  dwie książki w styczniu, bo było ich bodajże sześć ,ale nie wszystkie będę omawiała dziś, bo zaśniecie przed końcem, a chciałabym jeszcze wspomnieć o Januszu Radku. Miałam w zamiarze opowiedzieć Wam historię dotarcia do Jego muzyki, ale zostawię ją na inną okazję.

“Jesteśmy tak rozleniwieni i znudzeni oczywistością, prawdami i definicjami, że wszystko co dziwne zatrzymuje naszą ciekawość. To co Państwu proponuję jest naprawdę dziwne i to nie tylko z nazwy - żeby Was słodko podłechtać i oszukać. Skład stricte jazzowy grający akustyczną elektronikę. Piosenki melodyjne - nawet taneczne z niekończącym się powtarzalnym transem. Wreszcie najważniejszy głos lub głosy, którymi wcielam się we wszystkie współczesne stany naszych pragnień znajdujących się w niedopowiedzeniach gdzieś-po-między.”  Tak Radek mówi o najnowszej płycie. a co ja o niej sadzę?

Na pewno muzyka mnie trochę zaskoczyła, bo ja niekoniecznie lubię elektronikę, trans. Ale jak się to połączy z głosem wokalisty i jego tekstami, to nagle wszystko nabiera innego wymiaru. Płyta jest o miłości - między innymi. Ale nie traktuje się jej sztampowo: nie ma cierpienia nieszczęśliwie zostawionego kochanka, nie ma łez. To miłość, która jest wszędzie: w łóżku będącym miejscem kłótni, godzenia się i rozmów. to miłość, która nie jest na wyciągnięcie ręki, bo ta prawdziwa, szczera i głęboka wymaga poszukiwań: chcesz szukać, to bardziej chciej.

Radek zwraca również uwagę na oblicze dzisiejszej miłości, a raczej relacji międzyludzkich w związku. coraz więcej ludzi porozumiewa się ze sobą za pomocą mejli, SMSów - beż żywego słowa,  spojrzenia, gestów, mimiki i poznania tembru głosu.  Mnie samą przerażają pary, które swoje nieporozumienia rozwiązują poprzez GG! Jak na takiej podstawie tworzyć dojrzłay i głęboki zwiazek?

Utwór "Naprawdę jesteś piękna" już wcześniej wam prezentowałam, bo jest mi on szczególnie bliski...

dziś chciałabym, abyście posłuchali pierwszą piosenkę na tej płycie...

P.S. Nie muszę Wam chyba mówić, że druga fanka w tym domu czyli Jagoda - zna już większość tekstów na tej płycie;););)

Miłego słuchania, miłego czytania i miłego... komentowania :)

Jagodzianka.

P.S.1 Zapomniałam wspomnieć o pewnym blogu, w którym autorka w bardzo dowcipny sposób dokonała kwalifikacji czytelników blogów, którzy zostawiają komentarze,. Zajrzyjcie do  TITANIA'S PLANET!

P.S. 2 Recenzując powieść Mossakowskiej nie napisałam jednej rzeczy, bardzo ważnej zresztą, której nie mogę wybaczyć autorce! Napisała ona w jednym opowiadaniu  "to było w roku dwutysięcznym pierwszym".  Taki zapis jest dla mnie niedopuszczalny, bardzo rażący a już w ustach / spod pióra pisarki to największy grzech!