Zwolnić tempo i...

...zapytać siebie: dokąd zmierzam? W jakim celu? Co chcę osiągnąć i za jaką cenę? Co stracę przy tym?

Ostatnie trzy tygodnie bardzo dały się mi we znaki. Tryb życia sprawił, że ciągle byłam w biegu oraz stresie.To zaowocowało lekkim stanem załamania nerwowego. Postanowiłam zatem zmienić swoje życie. Nie, nie! Nie mam zamiaru odejść od męża i wybrać się w szaloną podróż z kochankiem, ani tym bardziej wystąpić w "TzG"!

Postanowiłam przede wszystkim zwolnić, a gdy tylko poczuję, że znowu się rozpędzam, to natychmiast się zatrzymać, aby skołatany system nerwowy mógł odpocząć i się zregenerować. Jako pierwszy krok stwierdziłam, że należy zadbać o duchową rozrywkę. Nie! I tym razem również nie zgadliście! Nie chcę zamknąć się klasztorze, ani zacząć medytować, choć to mogłoby być naprawdę interesujące i zbawienne dla mnie. Duchową ucztą będą spotkania z cudownymi ludźmi. I tak już jutro jadę na spotkanie z fantastycznymi babeczkami. Wiele z nich zresztą znacie, bo są to Joasia z Wrzosowej Polany, u której odbędzie się to spotkanie, a także Yvette, Ivonn, Chimera, Iwa.  W najbliższy wtorek zaś idę na babski wieczór do kina na lekki film. Film jak film - najważniejsze, że będę w doborowym towarzystwie! W towarzystwie tych kobitek jest zawsze wesoło. przy nich uśmieję się do łez, ale i poważnie porozmawiam, wewnętrznie rozwinę. Za dwa tygodnie natomiast pojadę do Edytki na zlot dekupażystek. Będziemy robić bombki, lampki, no i pewnie plotkować. Październik zatem zapowiada się bardzo atrakcyjnie!

Kiedy po raz pierwszy pomyślałam o tym zwolnieniu tempa, postanowiłam przystawać i być TU I TERAZ. Jedną z form było zrobienie fotek, na których próbowałam złapać nie tylko ostatnie dni lata, ale i początek jesieni .W związku z tym mąż co chwilę musiał się zatrzymać samochodem, bo przecież chmury były takie piękne! 

Muszę przyznać, że ostatnio miałam niecodzienne zamówienie. Poproszono mnie otóż o to, bym ozdobiła butelkę szampana na osiemnastkę pewnego młodzieńca. Wymyśliłam coś takiego...

Zrobiłam również jeszcze jedną kartkę ślubną.

A na koniec przedstawię Wam sesję wizażu mojej córki i jej ukochanej przyjaciółki Mai...

***

Moje dziecko na zajęciach przedszkolnych uświadamiane było  m.in. na temat drzew i ich liści. Pani wspomniała o szkodniku, który niszczy kasztanowce. Jaga to bardzo przeżywała i mnie zapytała:

Jaga: Mamo, a dlaczego drzewo jak jest chore, to nie kaszle?

 ***

Kochani, życzę Wam cudownego weekendu! I mimo deszczu oraz przymrozków niech będzie tak radosny jak makijaż dziewczynek!

I jeszcze jedna ważna sprawa! Dziękuję Wam za wszystkie komentarze. Dla mnie są one bardzo ważne, bo stają się sygnałem, że kogoś obchodzi to, co piszę, myślę i robię. Wielka buźka dla Was!