(wy)CZEKA(ła)M WYTRWALE

Kiedy wyjeżdżaliśmy do Francji, wzięłam ze sobą "Listy" Poświatowskiej, które już kilka lat czekały na mojej półce, aż je przeczytam. Znałam Jej poezję, powieść, ale nie byłam jeszcze gotowa na tę epistolarną lekturę. I wtedy właśnie poczułam, że to jest ten moment, by zapoznać się z tą lekturą. Wzruszające, pełne emocji, radości, pragnienia miłości i życia a zarazem niepokoju listy poetki zauroczyły mnie i sprawiły, że znalazłam się w zupełnie innym świecie. 

Niedługo później dowiedziałam się, że Janusz Radek wydał płytę "Dziękuję za miłość" z tekstami... właśnie Haliny Poświatowskiej. Byłam zaskoczona tym zbiegiem okoliczności. Choć ja w zbiegi okoliczności nie wierzę. Uważam, że wszystko jest zaplanowane i dzieje się "po coś" i nie jest dziełem przypadku.

Gdy tylko znaleźliśmy się w Polsce, kupiłam płytę Radka i zawsze, kiedy jechaliśmy do Polski lub wracaliśmy do Francji  obowiązkowo słuchaliśmy jej w samochodzie. Zaskoczeniem dla mnie był fakt, że Jagódka, która miała wtedy zaledwie 2,5 roku od razu zainteresowała się piosenkami i szybko nauczyła się tekstów piosenek ( ku mej konsternacji, szczególnie gdy śpiewała utwór "Sheila"). Od tamtej pory zresztą Jagna jest fanką Janusza Radka i zna wszystkie Jego płyty.

Gdy musieliśmy wrócić do Polski, był to dla mnie bardzo bardzo trudny okres. Paradoksalnie nie potrafiłam na nowo odnaleźć się w tak dobrze znanej mi rzeczywistości. Ona nie była i chyba nie jest moja... Włączanie zaś "Dziękując za miłość" sprawiało, że czułam się jeszcze gorzej, bo widziałam oczami duszy krajobrazy Szwajcarii (Mąż zaś bardziej Niemiec ;)). Aby poradzić sobie z tęsknotą i smutkiem, płytę odłożyłam na półkę i jej po prostu nie słuchałam. Obiecałam sobie, że ponownie ją włączę, gdy będę jechała do Francji. Che, che...

Od tamtej pory minęły cztery lata. Ja skrycie wierzyłam w to, że marzenie się moje spełni, a jednocześnie układałam sobie życie tutaj, cieszyłam dniem dzisiejszym, by tęsknota za tamtymi chwilami nie przesłoniła mi pięknych chwil , które obecnie przeżywam w kraju.

Ponoć jest tak, że jak się bardzo czegoś chce, to się to spełnia... I mogę Wam powiedzieć, że chyba  tak jest...

Za 3 tygodnie wyciągnę płytę Janusza Radka "Dziękuję za miłość" i włączę ją zbliżając się do granicy ze Szwajcarią, będąc jeszcze w Niemczech ;) I tym razem będę płakała ze szczęścia, że znowu zamieszkam we Francji i znowu będę przeżywała cudowne chwile, zobaczę miejsca, za którymi tęskniłam i których nie zdążyłam kilka lat temu zobaczyć!!!

Zdaję sobie sprawę, że dla Jagódki to będzie trudny czas: zmiana miejsca zamieszkania, nowi znajomi, nowa szkoła i to francuska, ale wierzę, że wszystko się dobrze ułoży i Córcia poradzi sobie przy mojej i Męża pomocy oraz wsparciu. 

Zdjęcie z tamtego okresu chciałabym zgłosić do zabawy TEN MOMENT. Jest to jedno z moich ukochanych zdjęć, w nim zawiera się mój zachwyt i szczęście. 

Na wyjazd kupiliśmy cudną lustrzankę z wszelkimi bajerami, którą mamy zamiar wykorzystywać na maksa!

A jeszcze niedawno sfotografowałam lawendę rosnącą przed gimnazjum w mojej mieścinie, by mieć namiastkę Prowansji ;)

Pakowanie przede mną... Wydawałoby się, że mam już w tej czynności wprawę, ale za każdym razem w połowie tejże czynności się załamuję i wymiękam... ;)

 Listę rzeczy do zbarania mam jednak już sporządzoną, jeszcze za czasów pierwszego pobytu we Francjarii - jak to mówiła Jagódka, która nie mogła dojść do tego, czy mieszkamy we Francji czy Szwajcarii, bo mieszkaliśmy we Francji przy granicy szwajcarskiej. Teraz zresztą też zamieszkamy w tej okolicy.

Serdecznie i gorąco Was pozdrawiam! I wierzcie mi, marzenia się spełniają tylko trzeba w nie wierzyć i czasami trzeba pomóc im się ziścić... choćby optymizmem w sercu ;)

Pozdrawiam jeszcze raz i biegnę się pakować a przy okazji popstrykam zdjęcia mojemu przedpokojowi, by móc Wam pokazać, jak go sobie zaaranżowałam!

Jagodzianka.