Z W. oglądaliśmy właśnie co filmiki z Franiem i Jagódką sprzed ponad 2 lat. Byliśmy bardzo wzruszeni: Franczesko dopiero co raczkujący i plujący jedzeniem, zaś Jagna z ustami pełnymi mleczaków zaśmiewająca się ze swojego brata...
Dzisiaj, zaraz po powrocie ze szkoły, Jagódka "zwerbowała" Franulka do zabawy. Nie mogę Wam pokazać wszystkich zdjęć, niestety. Choć W. ma inne odczucia, ja wiem, że nie powinnam... Ale tę fotkę chcę... Nawet nie wiecie, jak bardzo się wzruszam, nie tylko podczas ich zabawy, ale i teraz - pisząc i myśląc o tym, co dzisiaj widziałam i w dni podobne do tego czwartku...To, jak są razem. To, jak Franio mówi "JagodO", to jak ją naśladuje i pyta: "Jagodo, pływamy?"... Kocham moje dzieci najbardziej na świecie... i W. też. Bardziej? Nie wiem... Che che...wiem, ale nie chcę głośno o tym mówić...
Do widzenia się z Państwem,
Jagodzianka.
Qué niña tan bonita!!!
OdpowiedzUsuńGracias!
UsuńOoo, super słodkie! i rozumiem Twoje wzruszenie :-) ja tez mam takie fotki, co przywołują uczucia, głosy, zapachy ... łezki
OdpowiedzUsuńDobrego weekendu!
Dziękuję. wzajemnie.. choć już po weekendzie.
UsuńOj, jestem na podobnym etapie rozczulania się nad kooperacją dzieciaków, nad id dyskusjami, niesieniem pomocy, dzieleniem się. Zaczynam być dumna z siebie, że jednak dobrze ukierunkowuję maluchy :)
OdpowiedzUsuńWiesz co. Nas pani psycholog bardzo chwaliła, że tak dobrze przygotowaliśmy Jagnę na przyjście Bratam, a że różnica duża między nimi, bo 6,5 roku, to tym bardziej byliśmy dumni, bo jednak w jakimś stopniu mieliśmy już jedynaczkę ;) Dopóki Frank był lalką, która tylko śpi i je, to Jagódka była baaardzo za Frankiem. Potem jednak nastąpił moment zazdrości - gdy zaczął być bardziej mobilny, a jednocześnie wymagał więcej od nas uwagi. Miała w sobie 2 sprzeczne uczucia. Potem denerwowała się, że On nie rozumie i nie wykonuje Jej poleceń. No a teraz ją naśladuje bardzo, słucha, okazuje uczucia, więc ralcje są już inne są super, choć bywają często momenty kłótni i złoszczenia isę. Jak to w rodzeństwie.
Usuń