WĘDROWNIK PO FRANCARII - MIMIZAN cz. I

Bonjour.
Było to lata świetlne temu.

Pojechaliśmy z W. najpierw do Węglińca na Święto Grzybów, by bynajmniej, nie zbierać grzyby, ale wznosić toastów wiele za tych, którzy przynieśli pełne kosze z lasu. Po kilku dniach tego biesiadowania, mieliśmy pojechać pod namioty nad nasze polskie piękne morze. 

Wiadomo, rano trudno się zebrać, zorganizować, a czas leci. Nasz pociąg za chwileczkę ma odjechać. Pędzimy na stację. Prawie w biegu wsiadamy do wagonu. Znaleźliśmy nawet miejsca siedzące. Ufff... Basieńka macha do nas białą chusteczką. My odmachujemy. Pociąg rusza. Nagle widzimy, jak biegnie Maciek i krzyczy:

-Zapomnieliście namiotu!!!!!!!!!!!!!!!!

Na pierwsze stacji wysiedliśmy. Kolejnym pociągiem wróciliśmy po namiot, a ponieważ następny odjazd w kierunku morza miał być dopiero dnia następnego, wsiedliśmy w pierwszy lepszy pociąg i pojechaliśmy do miejscowości Sucha, w której znajduje się Zamek Czocha. 

Miły pan odstąpił nam kawałek trawki, byśmy mogli się rozbić. 

Nasz namiot otwierał się na widok przepięknego jeziora i jeszcze piękniejszego zamku. 

I co z tego, że zęby myliśmy w pobliskiej rzeczce, skoro wspomnienia z tego wyjazdu wciąż pielęgnujemy w sercu?

Gdy się Jagna pojawiła na świecie zrezygnowaliśmy z wszelkich namiotowych wakacji: a bo za mała, a bo za zimno, a bo za deszczowo. Tych "a bo" i "a bo" było więcej... Ale tym roku W. rzucił hasło "wakacje pod namiotami", a ja szybko je podchwyciłam bez żadnego " a bo", tylko z ciekawością, jak będzie.

Ponieważ od właściwie 10 lat nie interesowałam się, jak wygląda życie na polu namiotowym, to nie wiem, czy dużo zmieniło się w tym temacie w Polsce. Liczę na Wasze relacje....

A jak to wygląda we Francji?

Po pierwsze zdziwiona byłam, że pola campingowe także mają przydzielane gwiazdki za standard. Nasz miał aż cztery - naprawdę zasłużone. Najważniejsze wg mnie było to, że rezerwując miejsce na polu od razu należało zaznaczyć, czy jesteśmy z dziećmi, a to dlatego, że osobne były sektory dla młodzieży i osobne dla rodzin. Jedne od drugich - co ważne - były oddalone od siebie na tyle, by młodzież mogła czas wieczorny spędzać na hulankach i swawolach, zaś rodzice... wykończeni swoimi pełnymi energii pociechami, położyć razem z kurami tuż po zachodzie słońca...

To, co również się mi podobało to fakt, że nie rozbijaliśmy się, gdzie znaleźliśmy wolne miejsce, ale każdy miał swój ponumerowany kawałek pola ogrodzony z trzech stron krzakami na tyle duży, by można było rozbić namiot i postawić samochód. Każdy "namiotowicz" ponadto miał dostęp do prądu na swoim polu. 

Można było także wynająć boks w lodówce. Wyglądało to tak, że lodówka sklepowa ze szklanymi drzwiami miała w środku blaszane drzwiczki (chyba 8) , które otwierało się kluczykiem i wkładało żarełko. Wyglądało to jak skrytki na poczcie.

Nieopodal naszego miejsca mieliśmy toalety, prysznice, miejsce do mycia naczyń a nawet pralkę i suszarkę. Był też osobny prysznic dla maluchów ze śmieszną słuchawką w kształcie głowy smoka z ruszającymi się oczami.  

W celu zapewnienia nam bezpieczeństwa, zapewniono campingowi ochronę, a my na rękach mieliśmy specjalne bransoletki, dzięki którym byliśmy wpuszczani na teren campingu. Dodatkowo, gdy chcieliśmy w(y)jechać samochodem, musieliśmy wbić odpowiedni kod przy w(y)jeździe.

Ośrodek był ogromny. Na nim było pole z namiotami "stałymi" i prywatnymi oraz na przyczepy campingowe. Były także boiska do siatkówki, stoły pingpongowe, sala telewizyjna, sklep i piekarnia, miejsce na grilla, miejsca na imprezy (tańce połamańce).

Mimo tylu "atrakcji" nie miałam jednak wrażenia, by na tym polu było tłoczno i głośno - chyba, że już wstały moje dzieci, albo jeszcze nie poszły spać... 

Sama miejscowość taka typowa bez charakteru, bez klimatycznych kamieniczek, za to z dużą ilością kawiarń, restauracji i sklepików z badziewiem dostępnym chyba w każdym miejscu na świecie...

Za to plaża i ocean... Piasek drobny, jaśniutki a woda doskonała pod względem temperatury: ciepła, ale na tyle, by chłodzić ciało rozgrzane od prażącego słońca... Pierwszy raz w życiu kąpałam się codziennie w wodzie... A te fale...

Widok o 22.oo.

Koncerty cykad były niesamowite! Czasami tak głośno cykały, że nie słychać było własnych myśli.

Przypływy, a raczej fale podczas tychże były czasami nieobliczalne. Raz nas nawet zalało. Całe szczęście, że obyło się bez strat.

Prawdziwy raj dla wszystkich lubiących pływanie na deskach.

Wejście na plażę daleko od centrum.

 Moje ostatnie odkrycie. Choć nie lubię słodkich napoi ( z wyjątkiem, niestety od ciąży z Franiem, pepsi), to połączenie różowego wina z sokiem z grapefruita  okazało się doskonałym trunkiem na upały...

O jedzeniu jeszcze napiszę...

Hortensje tutaj były imponujące. Rosły ich dosłownie pola!

Oczywiście, nie mogło zabraknąć targu - takiego jak we Wrocławiu na Świebodzkim. Nie zwiedziłam całego, bo ja nie lubię takich miejsc - tłok mnie denerwuje, ale był on ogromny z hurtową ilością badziewia.

Atrakcji wieczorami było sporo, ale jak ma się dzieci... to jedyną atrakcją wieczorną dla takich osób jest próba położenia pociech spać... To prawdziwe wyzwanie!

A tak w ogóle to witam Was serdecznie po dwutygodniowej przerwie! Dziękuję za komentarze i za to, że zaglądaliście, mimo mej nieobecności.

Za tydzień Mimizan tak bardziej od strony prywatnej, a na dziś to już koniec. Czas nadrobić wszelkie zaległości!

Jagodzianka.