DZIEŃ DRUGI: RODZINNIE

Dzień dobry się z Państwem.

Dzisiaj ma być RODZINNIE. Uśmiechnęłam się "pod wąsem", widząc ten temat, ponieważ w sobotę byliśmy na rodzinnej wycieczce w ZOO (Zdjęcia i relacja z tego miejsca wkrótce). I kiedy już wyszliśmy z tegoż, szliśmy kładką, usłyszał jakiś pan moje narzekanie, że znowu nie mam żadnego zdjęcia z dziećmi ( Frank był na nie). Pan przystanął i powiedział:

To może zrobię państwu wspólne zdjęcie. I zrobił.

Kiedy mieszkaliśmy we Francji mieliśmy tyko siebie - w sensie więzów krwi. Ten czas na pewno nas zbliżył jeszcze bardziej.  A dzięki jakiemuś innemu przepływowi tam czasu (wolniejszemu), mieliśmy okazje do częstych wspólnych działań. Wykorzystywaliśmy prawie każdy weekend na wspólne podróżowanie, zwiedzanie. A czasami po prostu wspólny piknik.Wszyscy uwielbialiśmy te wycieczki ( no raz Jagoda raz wyraziła bunt, gdy się dowiedziała, że wchodzimy na fort, który ma 3000 schodów, ale summa summarum tam weszła ;)), to wspólne bycie, rozmawianie, dzielenie się wrażeniami.

Kiedy przyjechaliśmy do ojczyzny, okazało się, że znowu tego czasu nie ma. Ucieka przez palce: remont mieszkania ( odświeżenie ścian) oraz rozpoczęcie nowej mojej ścieżki zawodowej  zabierał nam wspólne chwile. No i klimat nie ten. Było mi ciężko. Do tego doszły inne problemy...

Powoli zaczyna się to zmieniać... Wiosna oraz kwasy "około" rodzinne niejako pomogły w realizacji naszych planów. Dały kopa. Postanowiliśmy znowu cieszyć się sobą, wspólnie spędzać weekendowy czas i nie tylko w swoim towarzystwie, ale i tych, którzy z naszego towarzystwa się cieszą. I zwiedzać, zwiedzać...

Kiedy nadchodzą wszelkie tzw. rodzinne uroczystości od świąt po urodziny skończywszy, pojawia się problem: jaki prezent kupić. Jedni nie zawracają sobie problemem zbytnio głowy, kupują zatem zestaw klasyczny "dezodorant i skarpetki", inni nie mają pojęcia, kto co lubi, więc kupują pożyteczne prezenty: szklanki albo butelkę dobrej wódki ;) Ale są też i tacy, którzy  bardzo angażują się w tworzeniu prezentów...
Ostatnio miałam zamówienie dla Wnuków ( nie swoich). Wszystko się o nich dowiedziałam: czym się interesują, jak wyglądają, co lubią. Otrzymałam od Klientki recenzję :  Każde dziecko dostało kuferek i wiedziały dzieci, które dla kogo. Fajna sprawa. Polecam. Wykonane z sercem , śliczne. Widziałam jak dzieci się cieszą a rodzice podziwiają  Polecam. Nie latajcie po sklepach po byle prezenty. Okażcie bliskim uwagę. Każdy to lubi."

I dzisiaj pokażę Wam prezent nr jeden. Dla wnuka, który kocha matematykę... Bardzo zadbałam o szczegóły: skala calowa autentyczna, działania i wyniki najpierw obliczone, potem sprawdzone przez W. i zaakceptowane ;), odświeżone w głowie wszelkie wzory na pola i takie tam...

Do widzenia się z Państwem,

Jagodzianka.