BZDURKI SPOD KLAWIATURKI: MAŁPA I JA

Bonjour.

Moja małpa wie, jak naprawdę ze mną jest.
Patrzy w oczy tak, jakby znała mnie od lat.
Kiedy jest mi źle, opowiada różne dziwne historie  

Moja małpa wie, wie dokładnie jak to jest,
Kiedy nie wiem już, co mam robić, dokąd iść
Wtedy mówi... Hej! Weź się w garść
I zacznij wszystko od nowa. 

(Bajm)

 Kiedy jest mi źle, zawsze słucham Bajmu. Tego starego.

Każdy ma swoją małpę. Ja też. Do tej pory byłam silna. Mojej małpy "weź się w garść" zawsze działało. Nie poddawałam się. Teraz  już chyba mam  ochotę tylko krzyczeć, że nie dam rady. Nie mam siły brać się w garść. Nie uniosę tego wszystkiego. Zamykam się wśród farb i papierów, by nie myśleć. Ale coraz gorzej mi to wychodzi. Myślę wciąż. Kto by pomyślał, że myślę, nieprawdaż?

Zdałam sobie sprawę wczoraj, że od ośmiu miesięcy każde moje rozmowy telefoniczne z rodziną kończą się płaczem po obu stronach słuchawki. Czasami staram się być twarda i nie płakać, by po prostu jedynie wspierać. Ale po rozmowie idę do ogrodu i wyję. Jestem cienias.

Nie umiem się cieszyć tymi świętami, gdy wiem, że tam te 1300 km dalej znowu będzie smutek i płacz. Wiem jednak, że posłucham mojej małpy i wezmę się w garść, bo mam dzieci. Jagoda już świetnie rozumie sytuację, a Franio  pyta, czy mama jest smutna i zrobi "tulimy". Więc na święta musi być wesoło...

Cały constans, jakaś tam harmonia i poczucie bezpieczeństwa zostało zdmuchnięte, rozsypało się jak te dmuchawce na wietrze...

Do widzenia się z Państwem,

Jagodzianka.