WĘDROWNIK PO FRANCARII: ZOO de SERVION

Bonjour.

W sobotę byliśmy w ZOO koło Lozanny. Nie jest ono duże, jak np. wrocławskie, dzięki czemu spokojnie można je zwiedzić całe bez padania na twarz.

Trochę mam przemyśleń na temat tego, co widziałam, ale może następnym razem o tym napiszę, bo wizytę w ZOO podzielę na 2 części. Starałam się zrobić ostrą selekcję zdjęć, ale nie umiem ;).

Zacznę od lansu. Co tam! Jestem bardzo dumna z tego zdjęcia. Dodatkowo W. mnie bardzo za nie pochwalił - a to dla mnie ogromne wyróżnienie. Bardzo liczę się z Jego opinią w kwestii fotografii. I tu od razu nawiążę do komentarzy pod ostatnim postem. To zdjęcie uzyskałam właśnie dzięki funkcji manualnej, ponieważ AF nie mógł złapać ostrości, a ja ten "kadr" po prostu zobaczyłam: to światło, "model". Wszystko mi pasowało. Dość długo kombinowałam, ustawiałam i wyszło mi takie zdjęcie.

Mieliśmy okazję oglądać karmienie pingwinów. Dzieci tłumnie zebrały się przed szybą i z ekscytacją patrzyły na lunch tych nielotów. Próbowałam się przebić przez ten tłum, ale to nie była prosta sprawa. A i tak nie zrobiłam żadnego fajnego zdjęcia jedzącego pingwina..

Ten żółwik mnie rozbawił: swoim uśmiechem i "tupecikiem" z mchu na głowie.

Kameleona oczy są nieprawdopodobne...

"Kokodajla" - jak mawia Franczesko - zresztą owszem.

Ten paw wyjątkowo był zalotny tego dnia... W ogóle w ZOO wśród zwierząt bardzo czuło się budzące życie, wiosnę...

Temu, miałam wrażenie, W. wpadł w oko. Mnie zaś ów ptaszek - jako model, ofkors.

Ten struś biegał w tę i z powrotem, jakby musiał skorzystać z toalety. W. powiedział, że ma pewnie chorobę sierocą i wtedy zrobiło się mi ogromnie smutno... I chyba tym zdjęciem pokazałam swoje odczucia...

I jeszcze kilka zdjęć:

Do widzenia się z Państwem,

Jagodzianka.