BZDURKI SPOD KLAWITURKI: POST JAK BIGOS

Bonjour.

Czuję się wypompowana. Nie mam na nic ochoty: pisać, tworzyć - robię to na siłę, wbrew sobie. Jakbym była wypalona. Koszmar. 

Ostatnio dużo rozmyślam. Za dużo.  Nie sypiam. I się martwię. Potrzebnie? niepotrzebnie? Kto to wie? Dlatego dzisiejszy post będzie jak ten bigos: wszystko się w nim znajdzie i niekoniecznie będzie składny. I nie wiem, czy smaczny;)

“Bycie szczerym może nie da Ci zbyt wielu przyjaciół, ale zawsze da Ci tych właściwych.” powiedział kiedyś John Lennon. I tak sobie właśnie myślę, że dokonujemy sami wyborów, czy chcemy mieć zawsze grono znajomych i wspaniałe relacje ze wszystkimi, czy  jednak zależy nam na jakości tychże znajomości. Wielokrotnie się nad tym zastanawiałam i pomyślałam sobie, że baardzo cenię w moich Przyjaciołach to ,że potrafią mi powiedzieć prawdę - i czasami nie jest ona dla mnie miła. To samo z W. Dzięki temu, że mówi mi, co myśli i uważa,  ja dostrzegam w sobie to, co powinnam zmienić, albo nad czym popracować.

Cóż mi wielu znajomych, nawet bliskich relacjach z wszystkimi w rodzinie, gdy potem okazuje się, że tamten powiedział to, a en uważa tamto. Gdy przy stole uśmiechają się do mnie, mówią mi, jaka jestem świetna, jak rozmowy ze mną są interesujące, gdy za plecami  dzielą się swą refleksją, jakam to beznadziejna? 

Nic mi po licznych znajomościach, które są kryształowe, takie niby z wierzchu piękne, ale puste w środku...

Nawiązując do tej myśli, chciałabym Wam pokazać zdjęcie, które zgłaszam do zabawy fotoGRA organizowanej przez ART PIASKOWNICĘ. Należały jedynie sfotografować czegoś, czego jest dużo. Miałam koncepcję i ją wykonałam, choć nie do końca mi wyszła, bo światła mi brak!!!

W. bardzo chciał iść do kina na "Grawitację" ze mną, ale jak tu wyjść, gdy ma się dwoje dzieci w wieku niepozwalającym na ich samodzielnie pozostawienie w domu? Nie da się. Dlatego powiedziałam Mu, żeby sobie sam szedł. I poszedł.

ale potem sobie myślę... O nie! To On sobie wiecznie gdzieś chodzi: a to do pracy, a to (raz) do kina... mnie się też coś od życia należy!

W poniedziałek o godzinie 21.25 powiedziałam W., że idę na koncert Radka. Kiedy zamykałam drzwi sypialni, tylko cicho rzekł:

- Tylko nie wracaj za późno!

A ja weszłam na FB i jako członek Tajemniczego Stowarzyszenia Miłośników Koncertów ON - Line, zakupiłam bilet w postaci naciśnięcia na link i ... obejrzałam koncert Janusza Radka. Zaraz po bisach szybko wróciłam do kuchni...

W. zaczyna być zaniepokojony, ponieważ już trzeci poniedziałek tak spędzam, że sobie idę na koncert Radka ( za każdym razem inny) do... sypialni.

A jak już mówimy o regularnych spotkaniach. To się rozbestwiłam totalnie! 

W każdą środę ( to dziś! to dziś!) po 21.oo, gdy już dzieci grzecznie śpią, łączę się z moją ukochaną Magdą W. przez skype i popijając winko plotkujemy sobie o dzieciach, córkach, synkach... Nie, nie - potrafimy na szczęście rozmawiać o wszystkim a temat dzieci jest tylko tłem, jako że te nasze potomstwo wypełnia nam całe dnie, to niech w rozmowach chociaż ustąpią miejsca...

*** 

Jagoda odrabia zadanie domowe z religii. Ma odpowiedzieć na pytanie: " Czym może Cię napełnić Pan Jezus w roku szkolnym". Widzę, jak Córa wpisuje: dobro, krew..

Ja: Chcesz, żeby Pan Jezus napełnił cię krwią?

Jagna: No tak, bo mam jej mało tyle razy w tym roku się przewróciłam i skaleczyłam...

Po wypisaniu jedynie tych dwóch rzeczy, stwierdziła, że już więcej nie ma pomysłów. Ja, chcąc jej podpowiedzieć, że przydałoby się napełnić, ją cierpliwością, której zupełnie nie ma, zadałam "pomocnicze" pytanie.

Ja: Jagna no pomyśl, czego ci jeszcze brakuje?

Jagna: rozumu....

***

A tak na zakończenie już takie zupełnie. kto mnie pobije dzisiejszym widokiem z rana?

Czy  widzicie gdzieś moje górki? ;)

 A przypomnę, że dwa tygodnie temu zrobiłam w tym miejscu takie zdjęcie... Tylko trochę inny kadr...

Pozdrawiam i przepraszam, że mnie tak mało u Was. Mnie jest mało po prostu w świecie... Staram się poukładać swoje myśli.. Jak widzicie, bywa, że nawet u siebie na blogu nie piszę codziennie postów. Czasami po prostu ulatuje ze mnie wszystko...

Ale jutro Franio spotka się ze Stasiem, zaś mamusie chłopców spróbują za TRZECIM podejściem skończyć ozdabianie bombki...

Pozdrawiam,

Jagodzianka.