BZDURKI SPOD KLAWITURKI {z cyklu} MARUDZENIE NIEPERFEKCYJNEJ: JEDEN SUKCES JEST!

Bonjour.

Nieperfekcyjna Matka (NM) pogodziła się z faktem, że doskonałą nie jest. Im szybciej zaakceptuje się taki fakt, tym łatwiej żyć. Ale są rzeczy, sprawy, z którymi nawet NM nie jest w stanie się pogodzić. No bo jakże to? Dla dziecka starszego o leśnym imieniu Jagoda może czytanie być czymś NUDNYM, mało atrakcyjnym? Jakże to? Toć codziennie, gdy w łonie jeszcze to to siedziało, mówił Ojciec Osobisty wierszyk o biedronce i żuku - bo ponoć niski głos lepiej "dochodzi" do środowiska wód płodowych? No jakże to? Toć NM od URODZENIA czytała do snu wierszyk Tuwima lub Brzechwy, a potem to już poszła gruba literatura i choć miała ta Jagodzina zaledwie rok, to z zainteresowaniem słuchała " Chatki Puchatka"! I co wieczór to młode dziewczę domagało się czytania, zaś brak tejże czynności odbierała za największą karę. I z takim bagażem doświadczeń śmie mówić, że NIE LUBI CZYTAĆ??? Ludzie świata! Matko i córko! Motyla noga! Do diaska!

NM czując, że porażka wychowawcza w postaci koloru PINK to pikuś nad pikusie w obliczu takiego dramatu, zaczęła  szukać pomocy.

A że świat blogowy bogaty jest w niezwykle Mądre, Wszechstronnie Uzdolnione Istoty Ludzkie, trafiła w blogowe progi speców od spraw językowo - literacko beznadziejnych, czyli do ELI. FAUSTYNY a także na bardzo pomocny post ( jak i cały blog) KASI.

Okazało się, że tak naprawdę to (nie)chęć do czytania przez dzieciaki obecnie to bardziej złożony temat. 

NM wróciła do swego nastolęctwa - i choć JUŻ dinozaurów nie było, smoków również, to i internet nie istniał, zaś telewizja posiadała dwa kanały. O takich cudach techniki jak video ( właśnie - co to jest/było video? Przecież tego nasze dzieci już nie wiedzą!) czy DVD wspominać nawet nie trzeba... Czytanie zatem konkurencji nie miało... A teraz innych atrakcji jak... yyyy... od groma!

W każdym razie NM po przeczytaniu rad oraz zaleceń wynikających z wiedzy i doświadczenia Koleżanek zakupiła 2 części "Przygód Kleksa" - komiksu, który z NM radością czytała lat temu... (o! num lock się zaciął...), mając jednocześnie w pamięci, iż Jagoda z przyjemnością czytała Koziołka Matołka.

Zajeżdża rodzina NM do Polski. 

Babcia H., która znając wnuczki zarówno awersję do słowa pisanego jak i miłość do stworzenia konnego, kupiła na DOBRY początek 5 cz. "Białka" - historii o koniku. Franek zaś dostał stos samochodów. 

Gdy Jagoda porównała "atrakcyjność" prezentów: zabawki kontra książki... Gdybyście widzieli tę jej minę...

NM chcąc ratować córkę przed załamaniem nerwowym, wyciąga "skarb"... kolejne książki... tyle, że komiksy... Uwierzcie, gdyby był konkurs na WYRODNĄ MATKĘ, NM byłaby w tym momencie BEZKONKURENCYJNA. 

Ostatkiem sił, w desperacji NM wyciągnęła książkę, którą kupiła dla syna swego jedynego po rekomendacji zresztą innych mam. Książkę, która może być dla wielu kontrowersyjna z uwagi na niektóre teksty, jak i rysunki. Ale NM wiedziała, że pewne słowa, jak np. "dupka" z racji swej "zakazaności" będą dla Jagody  atrakcją. Kuszącą atrakcją. 

Resztę pobytu u Babci H. dziecko spędziło na czytaniu owej lektury.

Wracając do Francji, podczas dłuuuugiej podróży, NM miała okazję dłuuuugo dziecku jeszcze tłumaczyć o walorach, zaletach, atrakcyjności, korzyściach, wyjątkowości,  szczęściu, jakie daje czytanie z WŁASNEJ woli.

Jagna: Ale jak na święta przyjedziemy do Polski, to sobie wybiorę książki do czytania.

NM: Ale jak to? Przecież masz teraz dużo książek od Babci ?

Jagna: Ale to nie są KSIĄŻKI! To są LEKTURY!

NM: Jak to lektury?

Jagna: Bo mi je Babcia KAZAŁA przeczytać.

NM obiecała, że będzie wieczorem czytać Córce " Przygody Mikołajka", ale pod warunkiem, że i ona poczyta "Białka", bo mimo że LEKTURY szkolne czytała ("Karolcię", "Magda, Paweł i ja"), to NM chciała, by dziecko połknęło bakcyla, a nie tylko odczuwało konieczność czynności jaką jest czytanie.

Poprosiła zatem pewnego wieczoru NM swe dziecię, by przeczytało  2 rozdziały książeczki od Babci i naocznie isę przekonało, czy to naprawdę NUDNA LEKTURA.  No i tego wieczora na dwóch rozdziałach dziecię nie zaprzestało...

Obecnie jedynym marzeniem Jagody jest dostać od Babci H. na urodziny kolejne części "Białka" ( jest ich 19). Z własnej woli zaczęła czytać "Legendy polskie". 

Teraz NM ma problem w drugą stronę, bo niczego nie może się od dziecka doprosić, gdż słyszy:

-Zaraz, tylko skończę czytać!

NM chciała dzisiaj napisać o Panu Pierdziołce, zatem nie koniec tego posta. Kto ma czas, niech sobie zrobi kawę, bo jeszcze NM pomarudzi...

Każdy chyba pamięta z dzieciństwa różne rymowanki, pioseneczki: niektóre wydawałoby się bezsensowne, inne nieprzyzwoite. Ale każde pokolenie je zna choćby "Wpadła bomba do piwnicy", "Na ulicy Reja" i właśnie PAN PIERDZOŁKA SPADŁ ZE STOŁKA  oraz NOWE FIKOŁKI PANA PIERDZIOŁKI  to zbiór tych wszystkich śpiewanek i rymowanek, które są proste i łatwe do zapamiętania, do tego zabawne, śmieszne. Dzięki swej rytmiczności można ułożyć melodyjkę, która jeszcze uatrakcyjni czytanie, rozmawianie z dzieckiem, śpiewanie.

NM jest zachwycona tymi rysunkami i co ważne - Jej dzieci także. Co ciekawe! Podobny zbiór rymowanek Franczesko otrzymał - z pięknymi kolorowymi ilustracjami - ale on ich nie chce oglądać, bo woli te - pełne humoru - czasami naprawdę czarnego. A że NM doskonałą nie jest, to czyta dziecku wszystko, nawet rozdział z niegrzecznymi rymowankami...

Dla Franczeska najciekawszy jest Pan Pierdziołka  i jego mina, kiedy spada ze stołka. Choć to, co go najbardziej porusza za każdym razem, to fakt, że "śpat mu but" .

Jeśli zwróciliście przy okazji uwagę na relację głowa - stopy, to owszem... wygląda to dość ORYGINALNIE... NM przymierzała czapkę, czy aby na pewno jest jeszcze na dziecka rosnący łebek dobra i owe dziecko już ściągnąć jej nie chciało, jednocześnie odmówiwszy założenia kapci -jak co dzień zresztą...

 

NM: Jagna, co będziesz jadła: kaszę czy ryż?

Jagna: Yyyyyy, kaszę, bo jest się po niej bardzo zdrowym!

Literatura to odzwierciedlenie rzeczywistości i nie ma co się łudzić, że zawarte w książkach wulgaryzmy, przekleństwa  inne bezeceństwa to  li tylko wymysł literatów!

Kiedyś na wykładzie z prof. Miodkiem - kiedy to NM jeszcze matką nie będąc, ale  zajmowawszy się swą edukacją - zapamiętała słowa tego Wybitnego Człowieka na temat roli w języku wulgaryzmów:

 -Bo proszę państwa, czy ktoś z was powie swojemu koledze: "Ach, dziś nie pójdę na zajęcia, gdyż mnie głowa boli."? Nie! Powie z ekspresją w naturalny sposób: " Stary, nie idę do budy, bo mnie łeb napieprza!" 

( NM wraz z innymi wybitnymi filologami pod nosem tylko wyszeptała małe sprostowanie (" nie napierpza, ale napierdala*"), 

Tak kochani, NM wie, że i takie słowa są potrzebne w życiu naszym, by móc chociażby w precyzyjny sposób wyrazić stopień bólu głowy.

Ale wracając do książeczki i "brzydkich" słów. Popłakała się NM ze śmiechu, czytając ten wierszyk  i jednocześnie właśnie nim zakiełkowała w sercu córki miłość do czytania:

Zabawne rysunki, śmieszne wierszyki to zabawa dla całej rodziny. NM już to wie!

Franio: Mamuś, ta zupa to jest baldzo hot!"

 Do widzenia się z Państwem,

MN vel Jagodzianka. 

 * To mój pierwszy prawdziwy wulgaryzm na  blogu. Ale to była konieczność. Wyższa konieczność.