BZDURKI SPOD KLAWIATURKI {z cyklu} MARUDZENIE NIEPERFEKCYJNEJ: O SKRACANIU DZIECIŃSTWA

Bonjour.

Nieperfekcyjna Matka (NM) idealną nie jest - wiadomo. Nawet o ideał się nie otarła. i nie otrze. Prawda jest brutalna. I się ta NM zastanawia, czy jej pogląd na temat edukacji spycha ją jeszcze bardziej w nieperfekcyjność, czy jeszcze dna nieperfekcyjności nie dotknęła...

Ostatnio często widzi NM takie nawoływania, ostrzeżenia... pozwoli sobie zacytować "Dziecko w okresie największej chłonności umysłu i chęci uczenia się, a przez to – zdaniem polskich władz – idealny

kandydat na ucznia. Tymczasem jest naukowo udowodnione,że szkoła skutecznie zabija chęć do nauki. Gdyby władze kierowały się logiką, a nie względami ekonomicznymi, należałoby raczej oczekiwać wydłużenia okresu edukacji przedszkolnej. ( cytat z fejsbuczka)

Ludzie świata! A cóż to za badania naukowe? Kto je przeprowadzał?Zabija przede wszystkim nastawienie; rozmowy rodziców przy dzieciach, którzy krytykują szkołę, zadania domowe, nauczycieli. Zabija w nich chęć, gdy to rodzice lecą do szkoły, by ponarzekać, dlaczego taka GRUBA lektura zadana, dlaczego tyle zadań do domu, dlaczego syn dostał czwórkę a nie piątkę... 

Powie Wam NM, jak jest we Francji z nauką...

Obowiązek szkolny jest od 6 r.ż. ( piszę o swoim regionie). Lekcje zaczynają się od 8.30. Dzieci są zostawiane przez rodziców przed szkołą. Nauczyciel klaskaniem w dłonie sprawia, że wszystkie ustawiają się w pary i grzecznie idą do swoich klas. SAME się rozbierają ( obuwie zmienne, zimowe kurtki) a nie, że mamusie pomagają maleńkim dzieciątkom.

Zajęcia są łączone np. CP ( odpowiednik polskiej zerówki) z CE ( pierwsza klasa). W CP dzieci uczą się pisać, czytać, liczyć - czyli tak jak w polskiej pierwszej klasie. Nauczyciel w ciągu roku może, widząc postępy lub ich brak u ucznia, przerabiać z nim materiał odpowiedni dla poziomu. Na przykład. Jagoda moja z racji wieku była niby w CE ( rok temu, lat 7), ale z racji nieznajomości języka przerabiała program CP. W drugim jednak semestrze pani stwierdziła, że może już z nią przerabiać program CE, ponieważ da radę, a z językiem sobie radzi świetnie, jak normalne francuskojęzyczne dzieci.

Przerwa na lunch jest w godzinach 11.30 -13.30. Dzieci w tym czasie idą do tzw. kantyny ( stołówki) lub odbierają je rodzice i jedzą wtedy w domu, na łące, w restauracji. 
Po tym czasie dzieci wracają do szkoły i UCZĄ SIĘ do 16.30. Bez względu na to, czy mają lat 6 czy 11.

Nie można przynosić do szkoły jedzenie i picia. Nie ma żadnych sklepików z batonikami, chipsami  itp. Za to jest ogródek przyszkolny, w którym dzieci pielą w ramach zajęć. A jesienią zbierają plony i robią zupę krem, która jest potem podawana na wspólnym spotkaniu z rodzicami.

Środy są w tej chwili wolnym dniem w większości szkół we Francji, ale od przyszłego roku ma się to zmienić i będą zajęcia do południa. Mimo że chodzą 4 razy w tygodniu do szkoły, wg moich obliczeń mają więcej godzin nauki niż w polskiej szkole, której zajęcia są przez pięć dni. 

Zadań domowych mają mało, ale mają. 
Zajęcia oprócz nauki piania, czytania. liczenia  mają el. historii, przyrody, fizyki oraz język angielski. Uczą się na przykład  posługiwania mapą, o starożytności, o układzie planetarnym. Muszą się przygotować to testów, np. z uzębienia ;), albo z gramatyki ( z dumą się przyznam, że Jagoda ten test zaliczyła najlepiej, miała tylko jeden punkt odjęty).

Na koniec każdego semestru rodzice dostają taki "kwestionariusz" umiejętności  i postępów dziecka nie tylko z wiedzy, ale i z zachowania, współpracy w grupie.

Do szkoły dzieci nie noszą ton podręczników, które trzeba samemu zakupić, ale kilka cienkich zeszytów, zaś podręcznik, który dostaje ze szkoły, w tejże szkole pozostaje.

Nie mają typowych zajęć z gimnastyki jak w Polsce, są to raczej zajęcia akrobatyczne, gdzie ważnym elementem jest współdziałanie, praca w parach, zespołach. W pierwszym semestrze jeżdżą też na basen.
Nie ma religii.

Czy moje dziecko, które oprócz szkoły francuskiej, ma jeszcze w środy polską szkołę, jest "zniszczone" i zabito w niej zapał do nauki? Hmmmm...

Sama, gdy włącza komputer ( bo TV nie mamy), szuka programów  naukowych dla dzieci typu "C'est pas socier". Ostatnio stwierdziła, że chce być naukowcem badającym Saturn ( albo alternatywnie trenerem jazdy konnej), zatem o tej planecie dużo czyta, ogląda, zaś na Dzień Dziecka zapragnęła mieć układ planetarny do powieszenia... Z ojcem swym jedynym chodzi oglądać niebo nocą przez lornetkę ( specjalnie zakupioną w tym celu).

Ma teraz do zaprezentowania w szkole "speech" i wybrała sama z siebie temat: Egipt. Siedzi teraz i albo czyta ( MAPY Mizielińskich) ,albo szuka w necie informacji na temat tegoż. 

Jej koleżanki  koledzy z klasy chodzą na dodatkowe zajęcia po szkole. Tutaj dzieci nie są smutne, że idą do szkoły. Są uśmiechnięte, rozbawione. 
Jagoda nawet w czasie majowej przerwy powiedziała mi, że chce iść do szkoły i  ...pouczyć się tabliczki mnożenia.

Nie pisze tu NM o Jagodzie peanów po to, by pokazać, jaka ona mądra, doskonała i w ogóle wyjątkowa. Pokazuje jedynie, że mimo trudnych początków ( obca szkoła, obcy język) wiele godzin spędzanych w szkole... jest szczęśliwa w tej instytucji i głodna wiedzy. 
Powiecie, ale miała 7 lat. Patrząc na fakt, że jest z końca grudnia, to tak naprawdę 6,5.

Z daniem jakże nieperfekcyjnej Matki o miłości do nauki, czy chęci chłonięcia wiedzy decyduje wiele czynników. Sama w sobie szkoła nie zabija tego pragnienia, ale ludzie: rodzice i nauczyciele. Ich postawa, podejście do dziecka zainteresowań. Często rodzice tylko wysyłają dzieci na dodatkowe zajęcia, by mieć poczucie, że dbają o rozwój dziecka. A ilu tak naprawdę rozmawia ze swoimi pociechami? Dowiaduje, czym się interesują? Wraz z nimi odkrywają tajniki świata? Choćby czytając wspólnie, tłumacząc, oglądając programy wyjaśniające dany problem? 

I nikt NM nie powie, że jak sześciolatek będzie musiał zacząć się uczyć pisać i czytać czy też liczyć, będzie nieszczęśliwy i odechce się mu wszystkiego.
Frank za kilka dni kończy 3 latka: składa literki, gdy widzi jakiś napis np na sklepie ( choć czytać jeszcze nie umie), zaczyna pytać: co tu jest za słowo? liczy do 13 p polsku i angielsku. I nie jest to wynik  " edukacyjnego pastwienia się nad dzieckiem" przez NM tylko jego naturalna potrzeba, bo NM nie dąży do ideału w jakimkolwiek aspekcie swego życia. Dzieci też.
Nie, nie twierdzi NM, że wszystkie dzieci takie są, dojrzewają tak samo, mają te same zainteresowania, ale sami wiecie, że wiele dzieciaków już przed pójściem do szkoły pisze, liczy, czyta. Czasami koślawo, czasami dukając, ale to wynika z ich potrzeby.

A zatem wykorzystujmy fakt, że dzieci chcą poznawać świat, chcą się uczyć. Skupmy się bardziej na organizacji, programie, dopasowaniu potrzeb do wieku, a nie na samym "puszczeniu" sześciolatków do szkoły i niby tym samym skróceniu im dzieciństwa...
W Szwajcarii obowiązek szkolny jest już od 4 r.ż., bo tam przedszkole jest obowiązkowe. NM ma nadzieję, że i w Polsce też tak będzie, ponieważ teraz dostać się do przedszkola to horror. A przecież trzeba pracować... A jak nie trzeba, to się chce... Nie samymi dziećmi człowiek żyje... Choć w drugą stronę też być powinno.

Franio: Ja ciem jechać z mamusiem, tatusią i Jagodem;)

Do widzenia się z Państwem
Jagodzianka.