WĘDROWNIK PO FRANCARII - GENEWA O ZMROKU

Bonjour.

Ojej! Jak mnie się od dawna chciało pojechać do Genewy na grzane wino i pieczone kasztany! Do tej pory jednak padał ciągle tylko deszcz i deszcz... Jest mi przykro i wstyd, że mieszkając właściwie w górach o śniegu mogę tylko pomarzyć! Albo popatrzeć na zdjęciach pokazujących Dolny Śląsk...
Skorzystaliśmy dzisiaj zatem z pogody, choć pochmurnej to jednak niedeszczowej i odwiedziliśmy moją ukochaną Genewę...  Tak W. dziś mi powiedział swoje wrażenia i się z tym zgodziłam. Chodzi o to, że my w Genewie czujemy się jak u siebie w domu. Ten klimat, o którym TUTAJ pisałam, dla jednych jest obcy, zimny i odpychający, nam zaś wielce bliski, przyjazny, ulubiony. Jagna powiedziała, że jej Genewa przypomina Wrocław i chce tu zostać na zawsze... Mnie się kojarzy jednak ze spokojem i takim wewnętrznym szczęściem.
Musieliśmy zatem ponownie rozkoszować się ulubionymi pieczonymi kasztanami... Nie muszę chyba nadmieniać, że Franuś stał się ich wielbicielem od pierwszej sekundy?

 Następnie posmakowałam grzanego wina... Powiem Wam, że można taki sam wykonać w domu wg tej samej receptury, ale i tak nie będzie smakowało jak na dworze...

Świąteczne klimaty wciąż królują...

Zima niby, ale kapustka ozdobna wciąż...zdobi...

Genewa moimi oczami za dnia i  o zmroku...

Najmniejsza knajpka w Genewie.

Knajpka, w której czetry lata temu spędziliśmy z W. miły wieczór. Jagna wtedy oglądała Teletubisie u naszych Przyjaciół.

 

Miłego tygodnia Wam życzę,
Jagodzianka.