DZIEŃ DRUGI - NIEBIESKI

Bonjour.

Kiedy byłam bardzo małą dziewczynką ( z naciskiem na bardzo, choć od tamtego czasu niewiele urosłam), to bardzo lubiłam kolor niebieski. 

Ale potem zakochałam się w brązach, zieleniach, rudościach. Od jakiegoś dłuższego czasu jednak miłość do wszelkich odcieni od błękitu po granat wraca do mnie nieśmiało. A wszystko się zaczęło od mojego PRZEDPOKOJU, który w założeniu miał być beżowo  - kremowo - popielaty. Ale ci, co mnie znają, wiedzą, że ja potrzebuję mocniejszych akcentów, żywszych kolorów. I nagle mnie olśniło i zaczęłam tworzyć niebieskie dodatki. Od tamtego czasu zauważyłam, że zwracam uwagę na przedmioty w różnych odcieniach niebieskości, a często przechodzących w zieleń  lub z nią połączonych. O! Taka lazurowa karafka do wody. Od razu podbiła me serce i nabyłam ją natychmiast. Specjalnie czekałam ze sfotografowaniem jej i pokazaniem Wam do dzisiejszego dnia.

Z nią jest też związana taka zabawna anegdota.

Nasz Franio jest niezwykle poukładanym dzieckiem: wszystko musi być na swoim miejscu, poukładane, zamknięte ( czasami jest z tym duży problem, bo szukamy czegoś w szafie, a Franczesko usilnie zamyka nam drzwi, wpychając prawie nas samych do środka).

Jak Wam wspominałam w jednym z wcześniejszych postów, Frank na wodę z sokiem mówi "piś plum". To się wzięło stąd, ze nalewając mu soczku do wody, powiedziałam "plum!". Kiedy kupiłam tę karafkę, wreszcie z blatu zniknęła ohydna plastkiowa butelka.

Frank chciał pić. Wołając "plum!", a ponieważ chciałam dać  Mu do kubka (rewelacyjnego zresztą), który wolałabym nie "zanieczyszczać" sokami czy herbatkami, wzięłam karafkę i powiedziałam Mu, ze tu mam plum i wodę wlałam do kubeczka. Bardzo mu zasmakowało! I pewnego wieczora, W. chciał podać Frankowi wodę w kubku. Otworzył butelkę, nalał i podał Synkowi. A ten w płacz, odrzucił kubek, pokazuje palcem na blat i mówi "plum". W. w szoku, bo żadnego soku nie ma. 

Ja spokojnie: Nalej  Mu wody z karafki. 

W.:Ale przecież taką samą ma w kubku!

Ja: Nie taką samą. W kubku ma z butelki, a On chce z karafki.

W. troszkę dolał wody z karafki i Frank już szczęśliwy wypił to, czego pragnął.

Jestem ciekawa, ile osób lubi niebieski. Czy wielu z Was ma taką samą awersję do niego jak do różowego?
Pozdrawiam, puszczając do Was swe niebieskie oko,
Jagodzianka.