DZIEŃ CZWARTY - KOLEKCJA

Bonjour.

Miałam w zanadrzu pochwalić się moją najnowszą kolekcją, którą niedawno wykonałam i która to właśnie pięć dni temu poleciała do Polski. Ale z pewnych względów jeszcze pokazać jej nie mogę. Zaprezentuję ją zapewne już w najbliższy czwartek, więc bardzo serdecznie zapraszam ciekawych moich prac za tydzień!

Wyjeżdżając tutaj, wzięliśmy ze sobą jedynie to, co najważniejsze, więc kolekcje moich ptaszków, kubków i innych przedmiotów musiałam zostawić w Polsce. Tutaj uboga jestem we wszelkie kolekcjonowanie .

Mój wzrok padł jednakże na pewien pojemnik z kulkami. To nie są zwykłe szklane kulki. Są one wyjątkowe, bo należą do Jagódki i każda z nich oznacza Jej dobry uczynek, pomoc, bycie uprzejmą. 

O tej metodzie opowiedziała mi Ania. Spróbowałam wykorzystać pomysł, aby podnieść Jagny poczucie wartości  i pewności siebie, kiedy to czuła się zagubiona i obca w nowym miejscu.

Kulkowe zbieranie polega na tym, że słój lub pojemnik (koniecznie przezroczysty) musi stać w widocznym miejscu. Dziecko, za każde dobre zachowanie: bycie miłą i uprzejmą (na przykład sama z siebie podaje sól, talerzyk), pomoc (na przykład przy opiece nad rodzeństwem. Jagna sama Frania nieraz rozbiera po spacerze, pójdzie do łazienki umyć Mu rączki, bawi się z Nim, przygotuje kanapkę), pomoc rodzicom (Jagna czasami zgłasza się do mycia naczyń, albo pomaga w rozpakowaniu zakupów), za wykonanie polecenia BEZ KONIECZNOŚCI JEGO POWTÓRZENIA SIEDMIOKROTNIE bądź SIEDEMNASTOKROTNIE (to dobre szczególnie dla dzieci z problemem laryngologicznym jedynie w momencie usłyszenia poleceń rodziców), albo choćby za to, że dziecko rano - szybko i sprawnie - przygotowało się do szkoły. Oczywiście, umiejętności dziecka uzależniamy od jego wieku.

Kulkę dajemy zaraz po owym dobrym uczynku, nie czekamy do wieczora (jak w przypadku tablic, kiedy to pod koniec dnia robi się podsumowanie). Tych kulek może dziecko w ciągu dnia dostać kilka - zależy to od niego a raczej zachowania, jak i od naszej oceny "zasług". Kulki powinny być różnych kolorów i wielkości i na przykład za jakieś zachowanie, z którego jesteśmy zadowoleni, dajemy dużą kulę, albo bardzo kolorową.

Jest też druga strona medalu. Za jakieś bardzo nieładne zachowanie (po uprzednim ostrzeżeniu) możemy kulkę zabrać, np. za wrzaski, nieładne odzywanie się do rodziców, dokuczanie rodzeństwu.

Dziecko, wrzucając kolejna kulkę do słoika, widzi, jak staje się coraz bardziej jest dobrym człowiekiem. 

Co ważne, dziecię może bawić się tymi kulkami, bo są jego, ale potem odkłada wszystko na miejsce. Gdy się pojemnik napełni, zaczynamy od nowa zbieranie, a kulki z tegoż słoja dajemy dziecku lub - jeśli się zgodzi - będą one od nowa zbierane.

Ponoć ta metoda sprawdza się szczególnie, gdy jest rodzeństwo w podobnym wieku, bądź na tyle duże, by zrozumieć zasady. Wtedy każde dziecko ma swój słoik i może widzieć wyniki "przeciwnika" i starać się mu dorównać.
Ważne w tej metodzie jest to, by dziecko nie robiło czegoś tylko i wyłącznie po to, by tę kulkę otrzymać. Ja to trochę zmodyfikowałam, ponieważ wydawało się mi to abstrakcyjne dla Jagny w zrozumieniu tej idei - robić coś od siebie a nie dla kulki. Wiadomo, że dziecko na początku robi to właśnie po to, by móc coś wrzucić do słoika. Z czasem jednak nawyk bycia miłym czy uczynnym staje się naturalnym zachowaniem, a pociecha przestaje myśleć o tych szklanych nagrodach.

Jagódka na samym początku na przykład robiła coś miłego i następnie stawała przy słoiku, czekając. I stała tak i stała. Mijały minuty i godziny, a rodzice nic. To był właśnie ten wyjątek, kiedy Jagna nie dostawała kulki za uczynek. Mówiłam do Niej wtedy: "A ja myślałam, że umyłaś naczynia, bo chcesz pomóc zmęczonej i steranej życiem matce, a Ty robisz to tylko dla kulki? W takim razie muszę ci z przykrością oznajmić, że to się nie liczy, bo ważna jest intencja". I z czasem dziecko przestało stawać koło pojemnika, co nie znaczy, że nie spoglądało na niego chciwie. Na początku - owszem - i ja dawałam Jej kulki, gdy uważałam, że zasługuje. Ale teraz, gdy robi coś od siebie, to chyba często nawet zapomina o kulkach. Radość Jagny widać, gdy poziom kulek w pojemniku rośnie...

A czy Wy lubicie coś kolekcjonować? Zbieraliście w dzieciństwie puszki po piwie albo napojach? Albo historyjki po donaldach - gumach do żucia? O! Albo opakowania po czekoladach?

Kolekcjonuję wasze komentarze, będzie mi zatem miło, jeśli nazbieram ich sporą kolekcję, chi, chi.

Pozdrawiam,

Jagodzianka.

EDIT. przypomniało się mi, że zbieram tez specjalne edycje monet dwuzłotowych. Mam ich kilkadziesiąt.