TRZECI DZIEŃ - DUŻY

Bonjour.
Dzisiejszy temat wyzwania to DUŻY.

Pojęcie DUŻY jest bardzo subiektywne, bo dla jednych dużo to dwie kostki czekoladki a dla innych nawet cała tabliczka to jeszcze mało (patrz: mła;)). W każdym razie nie jest to pojęcie jednoznaczne. Zauważcie, że są ludzie, którzy cieszą się z każdej nabytej rzeczy za zarobione przez siebie pieniądze. Są jednak i tacy, którym wciąż mało. Kupują, zdobywają, a i tak nie są zadowoleni z posiadanych dóbr. A jeśli okaże się, że sąsiad ma więcej... Ech.

Nasza perspektywa się zmienia wraz z wieloma doświadczeniami, upływem czasu. Pamiętam, gdy chodziłam do pewnego kościoła jako małe dziecko. Wydawał się mi on taki wielki. Po latach, na ślubie kuzyna ze dziwieniem stwierdziłam, że  jest bardzo mały (kościół, nie kuzyn)! A chciałabym zaznaczyć, że aż tak nie urosłam od tamtego czasu :D

A pieniądze? Czy ktoś kiedyś stwierdził, że ma ich wystarczająco dużo? Ileż to razy słyszałam od osób zamożnych, że oni ledwie wiążą koniec z końcem... Jestem jednak zdania, że zdecydowana większość ludzi im więcej ma, tym więcej narzeka. Tak to jakoś idzie proporcjonalnie ze sobą w parze.

Moja Córa na przykład dała swemu Ojcu a Mężowi memu ostatnio 1 CHF i z dumą powiedziała:

-To dla Ciebie, Tatusiu, na benzynę.

Swoją drogą... Trochę paranoiczne jest to, że tutaj jest paliwo relatywnie tańsze niż w Polsce... Hmmm...

A jak już jesteśmy przy samochodach. Posiadam pojazd zapewne przez większość populacji określany jako duży, ponieważ jest typu kombi. Duży powiadacie? Ja tak nie uważam, bynajmniej. Szczególnie nie potwierdzam tej tezy, gdy się pakujemy do wyjazdu. I to tylko na dwa dni! Niby zabieramy najpotrzebniejsze rzeczy, a tu się okazuje, że nie ma już miejsca. Czasami się zastanawiam, czy istnieje jakikolwiek samochód osobowy, który uznałabym za duży do przewożenia POTRZEBNYCH MI w podróży rzeczy... Wątpię.

I teraz ja się pytam moich Rodziców, jak się mieściliśmy do dużego Fiata? Ja się zapytuję właścicieli Fiata małego: jak żyliście a raczej, jak się pakowaliście, o wielcy bohaterowie?

Fakt, że jak się porówna czasy mojego dzieciństwa chociażby ( i tu dementuję pogłoski, jakoby wtedy istniały dinozaury) z obecnymi, to gołym okiem widać, ile przedmiotów nagle zaczęło być niezbędnych w naszym życiu. Pomijam tę okoliczność, że wtedy chyba jedynym niezbędnym przedmiotem był ocet, gdyż ZAWSZE stał na półkach, ale coraz więcej powstaje gadżetów, które maja ułatwić nam życie, wspomóc w wychowaniu czy też rozwoju dzieci. W rzeczywistości mamy dużo zbędnych przedmiotów, które czasami może tylko raz użyjemy, ale mieć MUSIMY, bo są one z kategorii "mast hew"*.

I dlatego też sądzę, że w dobie czasów, gdy ludzie dążą za tym, by mieć dużo, jeść dużo i potem są duzi (choć raczej tego nie chcą, ale jakoś ta tusza to gratis do tego żarcia ;)), idea minimalizmu jest jak najbardziej zasadna. I tu nie chodzi o to, by zostać w pustym mieszkaniu z jednym krzesłem i miską. Tylko żeby, zanim się kupi kolejny ciuch (Wiem, wiem, kochane. Ja też "nie mam w co się ubrać, chociaż w szafie sukien sto"), następny na kredyt telefon (bo ma o jeden przycisk więcej od poprzedniego) zastanowić się, czy to jest nam do szczęścia potrzebne.  

Zaskakuje mnie na przykład tendencja, że wszystko, co teraz się kupuje: sprzęt AGD, meble a nawet ozdoby świąteczne są na sezon, góra kilka a potem się je wymienia na bardziej trendi, fresz, dżezi*. Ja wiem, że nareszcie minęły czasy naszych rodziców, którzy kupowali meblościankę i używali jej 30 a może i nawet 40 lat. Zdaję sobie sprawę, że często potrzebujemy zmian, by poprawić sobie nastrój, albo się nam wnętrza opatrzyły. Z drugiej jednak strony, cóż to za marnotrawstwo pieniędzy! Ależ w ten sposób zanieczyszczamy środowisko! A od czego nasza kreatywność? Można przecież przemalować, dodać jakiś gadżecik i już  stary mebel zyskuje świeżość, nowy luk*!

 Jestem ogromną zwolenniczką wszelakich second hand'ów, pchlich targów i serwisów, na których można sprzedawać używane przedmioty. Dzięki temu rzeczy mogą służyć jeszcze wiele lat i zapobiegamy tworzeniu hałd śmieci.

I jak już wspomniałam, co dla jednych jest małe, dla innych może być za duże ;)

Dużo uścisków, pozytywnej energii Wam ślę,
Jagodzianka.

*zapis jak najbardziej zamierzony