GAR Z BIGOSEM, KAPUSTĄ I GROCHEM - NAJWSPANIALSZY LEK NA STRES... JEDZENIE. PREMIERA!

Bonjour.

Dzisiejszy dzień miałam fatalny. Czułam się paskudnie, a głowę chciało mi rozerwać. I gdy moje oraz sąsiadów dzieci biegały po ogrodzie w bezrękawnikach, zaś potem jadły lody, to ja w sypialni przykryłam się dwoma kocami, założyłam na zwykłe skarpetki narciarskie i trzęsłam się z zimna. Nawet rozpalony przez W. kominek długo nie dawał rady moim zziębniętym kościom. Cały dzień praktycznie przeleżałam i wstałam jedynie po to, by zrobić obiad. Bez zupki mój Franio miałby nieudany dzień. Ale o tym za chwilę...

Tabletki zadziałały i głowa przestała boleć. Myśl jednak o tym, że zmarnowałam cały dzień, jest naprawdę irytująca... Dlatego też dziś będzie wpis o czymś przyjemnym - czyli o jedzeniu.

Kiedyś w EWELOWYCH ZAPISKACH znalazłam taki przepis, który postanowiłam czym prędzej wykorzystać u siebie. Troszkę go zmodyfikowałam i chciałabym przedstawić teraz.

Indyk ze szpinakiem, serem mascarpone i gorgonzola

• filet z indyka;
• szpinak (mrożony lub świeży);
• ser gorgonzola;
• ser mascarpone;
• suszone pomidory;
• ząbek czosnku;
• sól, pieprz, pieprz cayenne;
• makaron penne;
• ser żółty (np. parmezan) do posypania.

Filet indyka pokroić w kostkę. Na rozgrzaną patelnię wlać olej ze słoika z suszonymi pomidorami*  i  dodać mięso, które smażyć przez ok. 15 -20 minut, doprawiając solą i pieprzem. (Ja dodaję jeszcze trochę wody, by bardziej poddusić niż usmażyć tego indyka). W międzyczasie na drugiej patelni na rozgrzaną patelnię również dodać olej z suszonych pomidorków i dodać rozgnieciony czosnek a następnie szpinak, pokrojone w plasterki suszone pomidory. Po ok. 10 minutach dodać sery mascarpone oraz gorgonzola, posypać odrobiną cayenne, przyprawić solą i pieprzem  i jeszcze przez ok. 5-10 min. dusić. Następnie połączyć mięso ze szpinakiem i nałożyć na ugotowany al dente makaron penne oraz posypać na wierzch parmezanem.

Smacznego!

*Odkryłam, że dzięki temu zabiegowi, potrawa nabywa niesamowitego aromatu i wspaniałego smaku.

Jak już wspomniałam dla Frania najważniejsza jest zupa. Może On ją jeść na śniadanie, obiad i kolację (i niekiedy tak bywa). Tak naprawdę ta zupa składa się z  warzyw gotowanych na oliwie (nigdy nie przygotowuję tej potrawy na mięsie, nóżkach, kościach, skórkach i czym tam jeszcze) z dodatkiem  przypraw.

Postanowiłam dziś zaszaleć i zaprezentować pierwszy filmik na blogu z udziałem Frania. Chciałabym tylko dodać, że to była Jego druga zupka jedzona na kolację. Czy skończyło się na niej? Zapraszam do oglądania!

Miłego i spokojnego wieczoru i nie objadajcie się na noc!
Jagodzianka.