BZDURKI SPOD KLAWIATURKI - SIEDMIOLATKI SĄ JAKIEŚ INNE

Bonjour.
Ponoć pierwsze wrażenie jest najważniejsze. Napiszę zatem o Jagnie bardzo ładnie na początku a potem...się wyżyję!

We Francji nie ma sztywnego podziału na klasy. Podstawówka składa się z dwóch etapów: nauczania początkowego, który już rozpoczyna się w sekcji „starszaków” w przedszkolu i jest kontynuowany w pierwszych dwóch latach szkoły elementarnej oraz etapu nauki dalszej (obejmuje ostanie trzy lata). Co za tym idzie już sześciolatki uczą się pisać i czytać. Uwzględniając tempo nauki indywidualnych uczniów, rada pedagogiczna może przedłużyć lub skrócić o rok okres kształcenia ucznia w ramach każdego z tych etapów. Program nauczania szkoły podstawowej koncentruje się na podstawowych umiejętnościach czytania, pisania i liczenia, wychowaniu fizycznym (rozwijaniu umiejętności motorycznych itp.) oraz rozwijaniu ogólnej wiedzy i wrażliwości. Moja córka zatem z racji swego wieku była zapisana niby do CE (powiedzmy, że odpowiednik pierwszej klasy), ale z uwagi na słabą, by nie rzec żadną, znajomość języka francuskiego przerabiała program CP ( powiedzmy, że zerówki). Aż tu wczoraj pani nauczycielka ( ta zakręcona ;)) oznajmia nam, że dziecię nasze jest inteligentne i w związku z powyższym uważa iż, że zacznie przerabiać z Nią program CE. Duma rodziców rozpostarła się od Jura aż po Alpy... Aczkolwiek w rzeczy samej rzeczywiście zaobserwowaliśmy, że dziecię nasze zaczęło łapać język w trybie natychmiastowym...

JA: Jagódko, i jak tam? Byłaś dzisiaj grzeczna?

Jaga: Był tylko jeden bunt. Taki petit.. Très petit...

Nie zmienia to faktu, że uważam, iż siedmiolatki są jakieś inne. Mają dziwne problemy, sposób rozwiązywania tychże, jak i postrzeganie świata. A zadawanie pytań przez nie to już jest czasami katorga! Najgorsza jest jednak ich świadomość - a raczej brak jej - w kwestii, gdzie znajdują się niezbędne materiały szkolne.

Jagna skończyła odrabiać lekcje z języka polskiego. Przyniosła mi kartę pracy do sprawdzenia.

JA: Jagienko, przynieś mi  podręcznik, część drugą.

Jagna przynosi... Zeszytu część drugą.

JA: Jagienko, prosiłam o PODRĘCZNIK.

Jagna przynosi, ale...część pierwszą!

Ja wciąż w miarę spokojna: Jagienko, PODRĘCZNIK CZĘŚĆ DRUGA!!!

Dziecię przynosi mi... podręcznika część trzecią!

JA: Jagna, ludzie świata, miałaś ten podręcznik na biurku!

JAGNA: Ale zniknął, Nie ma go. 

Wchodzę do Jej pokoju, patrzę na biurko. Leży. Tylko okładką do dołu. Pokazuję go, a Ona z rozbrajającą szczerością..

JAGNA: Oj, nie widziałam go, bo nie był otwarty na stronie z naklejkami...

Za chwilę proszę Ją o przyniesienie zeszytu, który - nota bene -także  położyłam Jej na biurku. 

JAGNA: Tego zeszytu też nie ma, mamusiu. Zniknął.

Matka OPANOWANA, wchodzi do Jej pokoju z DUŻĄ DOZĄ SPOKOJU  ORAZ OPANOWANIA.  Nic to, że właśnie poziom hormonów matki w tym miesiącu osiągnął apogeum, wyobraźnia natomiast podpowiada obrazy zabarwione krwią i przemocą.

Zeszyt matka znajduje obok sofy.

JAGNA: Ach racja , mamusiu! Przecież śpiewałam tam hymn!

Tak, to prawda. Matka słyszała wydobywające się z gardzieli pierworodnej słowa: "Jak Czarniecki do swej Basi..."

W całym portrecie siedmiolatki pociesza fakt, że jedno Dziecię wie na pewno. Wiedza ta dotyczy miejsca przebywania chochlików.

JAGNA: Chochliki lubią się chować w różnych chochlikowych miejscach, na przykład w lodówce lub w zamrażalniku.

JA: A Ty widziałaś kiedyś takiego chochlika?

JAGNA: Oczywiście!

JA: A gdzie widziałaś takiego chochlika?

JAGNA: Kiedyś wracałam z Mają ze szkoły i miała "bunta" i Maja powiedziała, że to przez chochlika. Zaczęłyśmy go szukać i znalazłyśmy jednego w zamrażalniku a drugiego w  lodówce.

JA: I jak wyglądały?

JAGNA: Były tak małe, że nie miały oczu i ust... 

Siedmiolatki "rozwalają" jeszcze swoją  wątpliwej jakości precyzją odpowiedzi. Czy próbowaliście się kiedykolwiek czegokolwiek od nich dowiedzieć? Czasami mam nieodparte wrażenie, że pracuję z szefem kontrwywiadu.

JA: Jagódko, była dzisiaj na obiad zupa? 

JAGNA: Tak.

JA: Jaka?

JAGNA: Pyszna.

JA (jako matka "upierdliwa" z odpowiedzi niezadowolona ):Ale z czego ona była?

JAGNA: Jakaś z warzywek...

JA: Jagno, byłaś w kuchni Jemmy?

JAGNA: Nie, ale byłam w salonie.

JA,pytając z myślą o dopasowaniu kolorystyki prezentu do wnętrza:  A jakie kolory ścian są w tym salonie?

JAGNA: Takie jak w przedpokoju.

JA: A jakie są w przedpokoju?

JAGNA: Nie pamiętam...

Franka trójki dały dziś znać, że są w pełnej gotowości do wyjścia.... W zaistniałej sytuacji chociaż Wam życzę przespanej nocy ;)
Jagodzianka.