DZIEŃ CZWARTY - PRZEZROCZYSTY

Bonjour.
Dzisiaj kolejne wyzwanie. wcale nie jest takie łatwe do wykonania...

przezroczysty – coś bezbarwnego (woda, szyba, szkło, plastik, itp.)

Człowiek chciałby być czasami taki przezroczysty, niewidoczny. Żeby się nie wychylać, broń Panie Boże, bo jeszcze się komuś podpadnie! Postanawia zatem nie mówić głośno swoich myśli, opinii, albo wyraża to, co ktoś chce usłyszeć, a własne sądy - stają się właśnie takie przezroczyste... Jednak to, że się powietrza nie widzi, to nie znaczy, że go nie ma, prawda? To samo jest z tym, co człowiek ma w głowie oraz w sercu. To, że o czymś nie mówi głośno, nie znaczy, że w ogóle nie myśli  czy też nie czuje.

Czy jednak traktowanie jakichś sytuacji, wydarzeń w naszym środowisku, otoczeniu oznacza, że tychże nie ma? Albo że zniknęły lub znikną?

Sama na swojej skórze przekonałam się, że nie bycie przezroczystą w swoich poglądach i opiniach może skończyć się kolejnym bolesnym klapsem. Nie wpłynęło to jednak na moje postępowanie. Wiem, że dalej będę głośno mówiła, co myślę, a nie to, co ktoś chce usłyszeć. Bo mimo klapsów nabieram również doświadczenia i dostrzegam, że warto było, bo się na przykład obnażyło czyjąś hipokryzję albo krzywdzące traktowanie innych ludzi.

I gdyby ludzie reagowali, a nie udawali, że czegoś nie ma, może uniknęlibyśmy tylu tragedii? Bo dopiero, gdy coś okropnego się stanie, wszyscy nagle ów niewidzialny problem zaczynają dostrzegać w barwach bardzo ostrych i głośno o tym mówią... Szkoda jednak, że jest już wtedy za późno.

A może, gdyby decydenci nie traktowali swoich decyzji, które drugiemu człowiekowi mogą złamać życie, jako nieistotne czy też niewidoczne w swej konsekwencji, zupełnie inny wydaliby werdykt?

Będąc swoją postawą przezroczystym przez całe życie, wcale się nie sprawi, że będzie się bezpiecznie przez owe życie szło. Że ominie nas obowiązek podejmowania ważnych decyzji, że nie będziemy musieli głośno powiedzieć, co myślimy.

I pamiętajmy, że nieszczęścia, tragedie mogą dotknąć każdego. I dlatego, jeśli będziemy niewidzialni w wyrażaniu swojej reakcji na to, co się wokół nas dzieje, to zaczniemy być przezroczyści w odczuwaniu, w  empatii... A czy tego chcemy?

***

Lubię patrzeć przez lód na słońce albo na świat, bo wtedy zmieniają się jego proporcje a słońca promienie się tak pięknie odbijają...

Z jednej strony wydaje się, że to, co przezroczystym jest, trudno dotknąć lub dostrzec. No tak powietrza ani nie dotkniemy, ani nie dostrzeżemy, szklane drzwi natomiast możemy nie zauważyć, ale wtedy na pewno je dotkniemy... twarzą.

Czy coś, czego nie ma, jest przezroczyste i niewidzialne? Z tym jest różnie... Załóżcie na przykład kanarkowo - żółty płaszcz i pomarańczowy jak dynia kapelusz. Będziecie widoczni. A teraz ubierzcie się w przezroczystą folię lub nic nie zakładajcie... Wcale nie znikniecie...Teraz dopiero będziecie  widoczni! Jeszcze bardziej niż w tym płaszczu i kapeluszu...

Jestem ogromnie ciekawa Waszych propozycji...

Jagodzianka.