DRUGI DZIEŃ - ZABAWA

Bonjour.

O matko i córko! Ja się nie dziwię, że tak chętnie wszyscy biorą udział w FOTO WYZWANIU ULI, ale zajrzenie do każdego Uczestnika oraz skomentowanie Jego postu zajmuje pół dnia! Trudno... Rodzina będzie chodziła głodna.

Kiedy rozmyślałam o temacie dzisiejszego wyzwania, który brzmi ZABAWA, oczywiście od razu wpadłam na pomysł, aby zaprezentować swoje pociechy. Ale jak to ja...chodzę koło tematu i zastanawiam się, czy nie chciałabym opowiedzieć czegoś innego w tej kwestii. Tak długo myślałam, aż mnie olśniło... Z przyjemnością wróciłam do własnego dzieciństwa, swoich zabaw...

Moje lata szczenięce przypadły na okres, kiedy zabawek w sklepach było jak na lekarstwo. Lalka B.  - o której zresztą pisałam TUTAJ - była szczytem marzeń i wtedy nikt nie zastanawiał się nad jej zgubnym wpływem na postrzeganie własnego wyglądu przez dziewczynki. Ja wyrosłam z rzeczonej lali, zanim ją otrzymałam. Znaczy się, nie miałam jej nigdy, bo już nie potrzebowałam, gdy była w zasięgu mych możliwości.

Pamiętam jednak swoje zabawy z dzieciństwa, które wspominam z rozrzewnieniem i uważam, że ogromnie wpłynęły na moje poczucie szczęścia, zadowolenia czy też pozytywnego patrzenia na świat w dorosłym życiu. Brak gotowych zestawów otwierał mój umysł, pozwalał mi być kreatywną, tworzyć świat fantazji. 

Uwielbiałam bawić się w sklep. Ekspedientka zresztą to był mój drugi - po nauczycielce - wymarzony zawód. Jakaż fascynująca była czynność ważenia produktów! Nie były powszechne cukier, mąka czy ryż, nie wspomnę o kawie w kilogramowych torebkach. To wszystko się najpierw ważyło - a mnie ta czynność fascynowała! Odważniki, dosypywanie  lub odsypywanie produktu specjalną łopatką. Ach!

Ja bym mogła jeszcze tak długo opowiadać o tych radościach dziecięcych..., O!  U mojej Babci w górach chociażby bawiłam się z Magdą - Przyjaciółką od lat chyba trzydziestu albo i więcej - w dom, szkołę, kościół oraz sklep.Zbierałyśmy trawę pełniącą funkcję szczypiorku, rumianek, który był koperkiem a kamenie ziemniakami. Biały piach mąka a czarny kawą. A babka lancetowata kapustą! Przyroda, wszystko było skarbnicą przydatnych do zabawy rzeczy. Ale nie to będzie moim  głównym tematem rozważań.

To, co między innymi naprawdę miło wspominam i ze wzruszeniem o tym mówię, to zabawa małymi gumowymi figurkami (najbardziej pamiętam smerfy), którym robiłam domki, używając klocków jako murów, zaś pudełka po zapałkach i tym podobne potrzebowałam do tworzenia mebli. U Babci miałam luksus, bo Dziadek i Wujek byli stolarzami, więc zawsze dostawałam klocki, które sobie przerabiałam na mebelki.

W domu rodzinnym jednak brałam szafkę nocną, która była elementem łóżka (chowałam ją za dnia a wieczorem wysuwałam) i w niej stworzyłam domek dla moich smerfów.  Uwielbiałam te zabawy, ponieważ mogłam z tymi figurkami spędzać czas zarówno z innymi dziećmi jak i sama.

Kiedy zobaczyłam całe zestawy mebelków, jakie firmy produkują obecnie dla dzieciaków, oniemiałam z zachwytu. Po kolei zaczęłam kupować kuchnię, potem salon, pokój dziecięcy, łazienkę... Wszystko dla Jagny... Oficjalnie. W rzeczywistości chciałam zrealizować swoje pragnienia nie tyle z dzieciństwa - bo one były spełnione w owym czasie - ale raczej odtworzenia tamtych chwil... 

Ostatnio, gdy dokonywałam przemeblowania u Jagny w pokoju, pokazałam Jej, jak może wykorzystać półkę regału...

Dziś prezentuję Wam moje dzieciństwo w wersji luksusowej. Ja nie wiem, czy zazdroszczę Jagnie, że ma takie zabawki, a ja takich nie miałam. Tak naprawdę, ja nie odczuwałam braku czegokolwiek wtedy. (Trudno jednak odczuwać brak czegoś, co nie istniało ). Ja się - że tak powiem - spełniłam w dzieciństwie.

Miło mi jednak było, gdy wyciągnęłam Jagnie te zestawy (niektóre kupiłam Jej  pięć lat temu podczas pierwszego pobytu tutaj), pokazałam pomysły z lat dziecięctwa swego, a Ona szybko podjęła temat i potem bawiła się długo z wypiekami na policzkach...

Nie dało się tego pokazać w jednym ujęciu...

Jestem ogromnie ciekawa Waszych zabaw z dzieciństwa... Czy również skakałyście przez gumę albo przez kabel? Czy robiłyście "widoczki", czyli wykopywałyście dół w ziemi, wkładałyście piórka, historyjki po gumie i inne takie "skarby" a na to kładłyście szkiełko? A graliście w "zbijaka"?

Miłej zabawy i do jutra,
Jagodzianka.


P.S. Te lampki przy łożu świecą ;)