DŁUBANKI JAGODZIANKI - CZY TO NIE WIELKA RZECZ - ZNACZYĆ DLA KOGOŚ WSZYSTKO? (B. Schulz)

Bonjour.

Ach te Walentynki... Jak wszytko na tym świecie - budzi kontrowersje! Jedni zarzucają temu zwyczajowi komercyjność, inni zaś okazywanie uczuć TYLKO przez jeden dzień. A chyba w tym wszystkim znowu zapomina się o tym, co najważniejsze... Tyle jest na świecie przemocy, nienawiści, ranienia drugiego człowieka. Zauważcie, że wszystkie wiadomości, jeśli podają informacje, to o tym, kto gdzie zginął, kto kogo zabił, kto na kogo napadł, ile jest ofiar śmiertelnych w wypadkach, jakie kataklizmy nawiedziły ludzkość i jakie żniwo zabrały. I kiedy wśród tych okropieństw poda się jedną "perełkę", że ktoś znany urodził dziecko i jest szczęśliwy, albo jakieś popularne gwiazdy się pobrały, adoptowały dziecko, wyzdrowiały, to... zaraz pojawiają się komentarze typu: "wielki wyczyn, urodzić dziecko", "ona za niego wyszła dla kasy. Za rok się rozwiodą", "adoptowali dziecko dla popularności, by o nich teraz pisali", "wyzdrowiał, bo ma pieniądze, a co ma powiedzieć biedny człowiek, którego nie stać na operację".

Znajdzie się zawsze chociaż jeden argument, by coś pozytywnego zamienić w marudzenie, narzekanie i okrasić dużą nutą pesymizmu.

Sama nie lubię nadmiaru słodkości. Herbatę i kawę piję gorzką. Ale czekoladę zjem całą i to z nadzieniem toffi! 

Nie, nie jestem wielbicielką poduszek w kształcie serca, kupowania zegarka (im droższy, tym ma miłość większa). Nie będę też dziś wyjątkowo często każdemu w domu mówiła o swej miłości, bo robię to niemal codziennie. To nic egzotycznego. 

Ale jednocześnie myślę sobie, by nie szukać samych negatywów w Walentynkach, ale postarać się znaleźć w nich coś dla siebie: o! tego dnia, choćby się waliło i paliło poczytać przed snem w łóżku, albo zrobić sobie relaksującą kąpiel - zamiast wieczornego sprzątania. Bo siebie też trzeba umieć kochać!

Albo wyjątkowo - bo jutro dzieci do szkoły - wspólnie obejrzeć jakiś film, zagrać w jakąś grę planszową.  Wspólnie upiec ciasteczka - i niech będzie - w serduszka! 

To, co ja dziś chętnie zrobię, to popatrzę na Wasze dekoracje, kartki. Z przyjemnością poczytam sobie miłosne wiersze, a wieczorem obejrzę z W. romantyczną komedię ( czy z przyjemnością to się jeszcze okaże).

Gdyby nie to, że Jagna się mi rozchorowała, to piekłybyśmy wspólnie ciasteczka i włączyły piosenki rzewne. A co! 

I żeby nie było, to też jakiś akcent miłosny w domu zawitał.

Ta ramka kupiona została -oczywiście - na wyprzedaży. Kosztowała niecałe 10 zł. Pobrudziłam ją, by białością nie biło po oczach ;) I sobie tak przystroiłam. I przed snem popatrzę i się uśmiechnę...

 

Wiem, że dziś czerwień króluje. A ja tylko pomarańczowy filc miałam - a przecież ten kolor ma działanie wielce pozytywnie energetyzujące oraz rozgrzewające. A mnie się girlandy chciało - bo ja bardzo lubię tę formę. I zaszaleć pragnęłam w ten sposób, że dotknęłam igły z nitką.  I taka girlandka może wisieć cały rok. Choćby w sypialni. Gdziekolwiek. Pracy niewiele, a radości ogrom!

Przy okazji tę girlandkę chciałabym zgłosić na  wyzwanie nr 9 "Żyj miłością" ogłoszonego na blogu PIĄTEK TRZYNASTEGO

Dobrze. Żeby nie było, że u mnie  czerwonego akcentu zabrakło. Pan Dzięcioł  zrobił mi taka niespodziankę i dał się sfotografować. Należycie. I to właśnie w Walentynki. Przypadek? Cóż... Czasem trzeba się poczołgać po podłodze (kafelkowej - to zimnej), znieść pełne niepokoju spojrzenia dzieci, by osiągnąć cel. Choć to ujęcie nie jest szczytem moich marzeń. Będzie teleobiektyw, będę spełniona... Tylko czy wtedy Pan Dzięcioł jeszcze będzie chciał zostać mym modelem?

I jeszcze do dla Was! Specjalnie! Jeśli choć odrobinę mój blog i moje wpisy na nim stają się czasami dla Was pogodą ducha, to będę przeszczęśliwa!

Radosnych Walentynek i każdego następnego dnia!
Jagodzianka.