WOJENKA DOMOWA - HERR PROFESsOR NIANIO

Bonjour.

Jesteśmy właśnie świadkami, jak Franczesko w błyskawicznym tempie  uczy się komunikacji z nami. Sam o sobie mówi, że nazywa się "Nanio", zaś Jego Siostra "Gagódka", w którą namiętnie się wpatruje oraz naśladuje bezbłędnie. 

Dla mnie niesamowite jest to, jakie dokonuje postępy w tak krótkim czasie. I choćby zagorzałe feministki twierdziły, że zainteresowania, a także zachowania obu płci się nie różnią od siebie, to ja po swoich dzieciach widzę, że jest inaczej.

Ok, może to jest przypadek, ale pamiętam dobrze, jak było z Tom'em starszym od Jagny o 11 dni. On, oglądając program dla maluchów, naśladował to, co się działo ekranie. Był samodzielny od początku: sam się podcierał, dmuchał w chusteczkę a także ubierał. Jagna natomiast była inna - do samodzielności nie pchała się długo, potrafiła się jednakże w odróżnieniu od Toma skupić na czymś bardzo długo (film, książeczka, zabawa), była spokojna, z dużą wyobraźnią.

Franio jest taki sam jak Tom. Choć nie ma jeszcze dwóch lat, potrafi dmuchać w chusteczkę, pięknie myje ręce, wszystko odkłada na miejsce (ku uciesze mamy), przynosi Ojcu rano kapcie i  ubranie (to znak, że ze spania nici). Ogląda książeczki i z lubością odtwarza to, co jest na zdjęciach. Wie, że 3+3 jest...

-Sieść. ( I poznaje, jak ta cyfra wygląda).

Woda z sokiem to : "piś -plum" - choć w przeciwieństwie do Swojej Siostry, pije przede wszystkim zwykłą wodę.
Uwielbia alfabet (polski, angielski, francuski) a szczególnie litery; L, M,  a ostatnio A (apl= apple) A od dwóch dni szuka wszędzie:  Ł.

Niesamowite jest to, że doskonale rozumie polecenia po polsku (moje) jak i po angielsku (W.). Choć W., także mówił do Jagny w tym języku od dnia Jej narodzin, więc i może Ona wszystko rozumiała w tym okresie, a my nie tego pamiętamy...

Jedno jest pewne, że Franio dąży do samodzielności i domaga się przestrzegania zasad. A gdy ma pełno w pieluszce, mówi... "Papu"... Hmmm...

Kolejna, bardzo istotna i widoczna cecha, która odróżnia moje dzieci, to zamiłowanie "Fransua" do elektroniki.

Jagódka  miała w nosie komórki, DVD oraz piloty wszelakie. Frank od początku z zamiłowaniem przyciskał wszystkie klawisze. A od jakiegoś czasu włączenie laptopa nie jest dla Niego żadną zagadką.

Dzięki dźwiękowym francuskim zabawkom, zaczyna liczyć w tym języku do dziesięciu ( no naśladuje dźwięki), mówi do mnie, przechodząc obok , "pardon". Zawraca się "mamo", "mummy" a także "maman".

A! Od kilku dni, gdy Go wołam, a On  nie chce przyjść, mówi "E,e".

A jeśli chcę Mu zrobić fotki, wizjer aparatu musi być skierowany w Jego stronę. Lubi patrzeć na siebie, che, che.

Kocham Go nad życie.

 

Słonecznej niedzieli życzę,

Jagodzianka.