CZWARTY DZIEŃ - CODZIENNIE

Bonjour.

1. codziennie – co robisz codziennie, powtarzająca się czynność 

Klasycy uważali, że treścią dzieł winny być sprawy piękne i wzniosłe. Codzienność do nich nie należała i pisanie o niej byłoby wręcz profanacją sztuki. Tak sobie myślę, że pewnie poprzewracali się w grobach na wieść o istnieniu turpizmu, który wychwala brzydotę,  a tematem wiersza może być nawet łyżka duszlakowa jak u Białoszewskiego w "Szarych eminencjach zachwytu". Wiadomo, że to, co jest naszą codziennością, zwykłymi czynnościami, wydaje się nam prozaiczne, mało atrakcyjne i nawet niewarte mówienia. 

Miałyście taką sytuację, żeby przy wspomnieniu koleżance, że zrobiłyście pranie, ona pociągnęła temat i z wielkim zainteresowaniem zapytała: "A co dziś prałaś? Jasne czy kolorowe? Użyłaś płynu do zmiękczania? Pierzesz w programie delikatne?". Albo mąż wraca z pracy i od progu mówi: "U, kochanie, jak pachnie w domu pronto. Uważam, że doskonale wyczyściłaś z kurzu półki z książkami". Mało, że takich słów od swojej połowy nie usłyszycie, to prawdopodobnie w 90 % żaden nie zauważy, że cokolwiek czymkolwiek zostało wytarte z kurzu! Taka prawda...

Codzienne czynności nie są fascynujące, ale są naszym obowiązkiem, który musimy wykonać. Choć nie znaczy to, że wszyscy to MUSZĄ, bo są tacy, którzy tego CHCĄ, bo LUBIĄ.  A weźmy chociaż gotowanie. Dla jednych to prawdziwa udręka, by coś upichcić na obiad. I mam wrażenie, że w takich potrawach czuć tę szczyptę "NielubieniaGotowania". Ale są też tacy, dla których gotowanie to poezja, kreowanie smaków, kolorów  i konsystencji! To sztuka.

Mnie się wydaje, że codzienność trzeba najzwyczajniej w świecie oswoić. To, czego się nie lubi uatrakcyjnić (Ja na przykład nie cierpię prasowania. Dlatego, żeby przetrwać, prasowałam, oglądając jednocześnie "Gotowe na wszystko". Miałam nagranych kilka sezonów, więc codziennie była dawka dwóch odcinków. Wiadomo, jak się zaczynała jakaś akcja - a było ich wiele - to ręka zatrzymywała się wraz z żelazkiem, ale nie bądźmy już takie "akuratne";)).

Albo w tej codzienności znajdźmy te czynności, które sprawiają nam przyjemność i je celebrujmy. 

Ja, gdy pracowałam, czekałam jak na zbawienie - po całym szalonym, zabieganym dniu- na godzinę 20.oo, kiedy to mogłam już spokojnie wyciągąć decu-scrapy i zapaść się w otchłań dłubania, by odreagować stresy dnia...

 

A jak jest teraz? Moją codziennością obecnie jest na pewno oswajanie się z nową rzeczywistością, ale wykonuję to, co wszyscy:piorę, sprzątam, gotuję, CZASEM prasuję (nie mam dalszych sezonów "Gotowych" ;)), chodzę - oczywiście sześć razy dziennie w tę i z powrotem do Jagnę. Chociaż dzisiaj tylko cztery, ponieważ popołudniu jedzie do polskiej szkoły, więc jedna runda z głowy...

 

Ale to, co sprawia mi przyjemność (oprócz tradycyjnego rękodzieła), to poranne otwieranie okiennic. To moment, kiedy zapraszam słońce i dobrą energię do siebie; kiedy witam dzień z wiarą, że przyniesie mi same pozytywne chwile i zapewni chęć do:

•  przejścia po raz kolejny pod górę, 
• zdążenia przygotowania lunchu,
• do nauki języka zwanego francuskim, 
• cierpliwości wobec dzieci,
• posprzątania z uwieszonym na nodze Franiem,
•  zrobienia kolejnego prania.

 Otwieranie okiennic to otwarcie nowej kartki w moim kalendarzu życia, w którym zapisują się moje emocje, przeżycia, PrzespracerowaneLubPrzebiegnięteKilometry...

 

Tak, tak, kochani. W oknie widzicie Stefana, który... zakwitł po raz trzeci w tym roku! (Storczyk jest właścicieli, którzy wyjechali na wakacje i zostawili mi go pod opieką. Na szczęście koleś rozumie po angielsku, więc jak go spryskuję, to zagadam swojskim "How are you?";)).

Stefan miał pójść do Moniki. Jednakże wyjechała ona na drugi koniec Polski, W. dzwonił do Jej K., ale ten nie odbierał i dla mnie to był znak, że Stefan MUSI jechać z nami. I są chwile, kiedy błogosławię swoje gabaryty. W samochodzie ja siedziałam po turecku (mam tę zdolność zmieszczenia się w każdym fotelu samochodowym:)), a Stefcio przede mną, zabezpieczony torbą. Mam nadzieję, że chłopak dobrze zniesie zmianę klimatu, bo on jest bardzo wrażliwy na wszelkiego rodzaju przeprowadzki...

Pozdrawiam, 

Jagodzianka.