BZDURKI SPOD KLAWIATURKI - O HEJTOWCACH I LOVERSACH*

Bonjour.

Tekst ten chciałam napisać jakieś półtora roku temu, kiedy to pisałam nocną porą z niedzieli na poniedziałek i słuchałam Grażyny Dobroń. Wspomniałam wtedy o jej doskonałej audycji "Fire walk, czyli boso przez ogień", która jako jedyna polska otrzymała prestiżową nagrodę URTI Radia France.

Dnia następnego chciałam sprawdzić, czy można gdzieś w sieci posłuchać tejże audycji, dlatego wpisałam nazwisko dziennikarki. Pierwszy link, jaki ukazał się moim oczom, brzmiał "Nienawidzę Grażyny Dobroń". Szczerze mówiąc, byłam zaskoczona tym zdaniem do tego stopnia, że postanowiłam poczytać, za co też takie negatywne opinie otrzymała pani Grażyna. Okazało się, że wiele osób irytuje pozytywne nastawienie  do świata i ludzi, wiara w człowieka, szczęście, optymizm i jej uspakajający głos. No cóż... Zaczęłam się zastanawiać nad ludzką naturą. Ja wiem, że nie ma takiego, co by wszystkim dogodził. Przekonałam się niejednokrotnie, że zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie krytykował kogoś, że:

- za bardzo się stara, albo za słabo, 

- że robiąc coś dla kogoś, musi się zastanowić, czy spełni jego oczekiwania (sic!),

- że jest za dobry, albo za zły,

- za bogaty, albo za biedny, 

- za ładny albo za brzydki.

A jak ktoś coś dla kogoś robi albo angażuje się w jakieś szczytne cele, to: robi to dla "lansu", "ma parcie na szkło, robi to dla kasy itd., itp.

W niedługim czasie po tym, co przeczytałam o Dobroniowej, w ZWIERCIADLE ukazał się felieton Małgorzaty Kalicińskiej o ludziach, którzy są tzw. hate'owcami, czyli osobami, które z założenia nienawidzą wszystkich i wszytko, dlatego też namiętnie piszą komentarze pełne jadu, złośliwości, chęci "dowalenia". 

Rzeczywiście, zauważyłam to również, dlatego od dawna staram się nie czytać komentarzy pod tzw. artykułami internetowymi, ponieważ w głowie tylko pojawia się mi jakże trafna - niestety - myśl Lema: Dopóki nie skorzystałem z Internetu, nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów, a tym bardziej nie pisać swoich, zgodnie z zasadą Nie dyskutuj z głupcem. Ściągnie cię do swojego poziomu a potem pokona doświadczeniem.

Naprawdę zastanawia  mnie, skąd w ludziach taka chęć bluzgania na wszystkich i wszystko? Skąd w nich tyle nienawiści? Dziwi mnie znajdowanie czasu i czerpnie przyjemności z tego, że kogoś się zmiesza z błotem. Jedyne, co przychodzi mi na myśl, to to, że motorem takich działań są kompleksy, poczucie niższości, niespełnione ambicje życiowe lub zawodowe. W internecie ludzie są anonimowi, niewidzialni, a zatem odważni i dlatego kreują się na pięknych, mądrych, wszechwiedzących i uzurpujących sobie prawo do krytykowania wszystkich i wszystkiego. A język nienawiści bardzo szybko się rozprzestrzenia i to jest niebezpieczne.

A na przykładzie chociażby Dobroniowej widać, że język pozytywny, miłości, szerzenie optymizmu jest czymś negatywnym, nużącym. "Fajniej" jest tak pojechać po kimś, by się dowartościować i  gdy jakaś  tzw. gwiazda ubierze się zwyczajnie to napisać: ma kasę, a ubiera się jak "szmaciura", a gdy ubierze się bardzo wytwornie czy tam markowo to: ma kasę, to wydaje fortunę na ciuchy, zamiast pomóc dzieciom głodującym. Jest zatem i tak źle, i tak niedobrze.

Myślę sobie, że to, jak patrzymy na innych świadczy o nas i o tym, jak my patrzymy na siebie. Nienawidzimy siebie samych, więc nienawidzimy innych, a szczególnie tych, którym się w życiu powiodło. I jeżeli nie zaczniemy siebie kochać i szanować, to będzie w nas kiełkowała gorycz, zniechęcenie, pesymizm. I taki będzie nasz świat. Bo to MY ten świat tworzymy. I to, jak my będziemy postrzegać siebie, będziemy przekazywać dzieciom. I jeśli my będziemy wciąż wszystkich krytykować i nienawidzić, to nasze dzieci też takie będą.

Nie twierdzę, że należy na wszystko patrzeć przez różowe okulary, bo świat nie jest jedynie słodki i lukrowany. Ma on wiele ciemnych stron, dotyka nas wiele nieszczęść, trudnych doświadczeń, ale przecież wśród nich są te wspaniałe chwile, które powinniśmy celebrować. Powinniśmy się cieszyć z tych pozytywnych doświadczeń, by nie ulec tej modzie bycia hejtowcem*.

A jak nam jest źle i czujemy, że świat jest niesprawiedliwy, ponury, to weźmy kubek z kawą, siądźmy na trawie i spójrzmy na niebo: jest niebieskie, na słońce: znowu świeci, zamknijmy oczy i wsłuchajmy się w szum wiatru... Uśmiechnijmy się do siebie i do innych ;)

Do widzenia się z Państwem, jeśli ktokolwiek doczytał do końca ;)

Jagodzianka.

* zapis świadomy i celowy.