KARTKI, KARTECZKI I KARTELUSZKI

Bonjour.

Zanim pokażę większe formy scrapowe, to chciałabym zaprezentować karteczki, których zrobiłam dość dużo a niektóre dawno temu, ale nie było okazji ich pokazać. 

Powiem Wam tak w zaufaniu, że odkąd wymyśliłam sobie każdy dzień na inną tematykę posta, wreszcie widzę, że będę miała porządek i ową okazję do prezentacji. Myślę, że to dobre rozwiązanie, szczególnie dla mnie - osoby dość chaotycznej a jednocześnie lubiącej uporządkowanie.

Ale ad rem! 

Na pierwszy ogień pójdą dwie karteczki, które zrobiłam na walentynki. Postanowiłam, by w moich pracach a szczególnie kartkach występowały napisy tylko polskie. wyjątkiem są oczywiście okazje, kiedy będzie to wymagany inny język. wiem, że gadżety dostępne w sklepach scrapowych nie są polskie, stąd napisy głównie w języku angielskim. Pomyślałam sobie, że byłoby mi głupio dać na przykład swojej Babci kartkę z napisem " with love" albo "hapiness", bo Jej te słowa nic nie mówią. Nie jestem przeciwniczką używania obcych języków, a chociażby moja obecna sytuacja za tym przemawia, ale chyba jestem już przesycona tymi obcymi słowami.

Ponadto sprawia mi przyjemność szukanie jakichś pięknych sentencji, albo słów, które już może i wyszły z użycia, ale wciąż brzmią dostojnie ;)

Te karteczki są proste, ale starałam się, by były radosne.

 

Ostatnio Stefcio KAJKI miał urodziny, dlatego też postanowiłam Mu wysłać karteczkę. Taką nie typową osiemnastkową, ale z przesłaniem...

To pójdę za ciosem i pokaże jeszcze jedną karteczkę. tym razem dla mojego Brata. UWAGA! Tutaj złamałam zasadę polskich napisów. dostałam kiedyś stempelek i  postanowiłam go użyć. Ale powiem Wam, że gryzłam się z tym trochę. Zdecydowałam jednak ,że nie będę niewolnikiem swoich zasad i odstąpię od nich, kiedy uznam to za zasadne ;). 

Na dziś to tyle. Co za dużo to nie zdrowo. 

Wracam do porządków, przygotowania lunchu i za godzinkę pierwsza wycieczka po górach i dolinach.

Pozdrawiam i serdecznie dziękuję za tyle komentarzy! Odkąd odkryłam możliwość odpowiadania bezpośrednio na konkretny komentarz  (wiem, wiem, zajęło mi to jakieś dwa lata :)), staram się na wszystkie odpowiedzieć. Bardzo lubię taką formę dialogu czytelnika z piszącym.

Jagodzianka.

P.S. A propos polskich słów i mojego rozpoczynającego " bonjour". Chciałam ,żeby był to "znak rozpoznawczy" miejsca, z którego piszę. Zapewne jak/jeśli wrócę do Polski, będę pisała "Witam".