WĘDROWNIK PO FRANCARII - PÉRON

Bonjour.

Sobota była deszczowa, siedzieliśmy zatem w domu. Skoro niedzielne popołudnie stało się słoneczne i cieplutkie, pojechaliśmy czym prędzej na plac zabaw, by dzieciaki się wyszalały za wsze czasy i domu nie rozniosły;) Plac zabaw jak to plac zabaw - miał huśtawki i inne takie tam. Atrakcją jednak było to, że kilka metrów dalej znajdowało się lotnisko - już po stronie szwajcarskiej - i widać było lądujące samoloty. Franek miał cały czas rozdziawioną buzię, a Jagna biegała podekscytowana.

Nastawiłam się wczoraj na robienie głównie portretów swoim dzieciom i W. zrobił taka mała sesję, ale te zdjęcia nie będą przedmiotem dzisiejszego posta.

Ostatni tydzień upłynął pod znakiem słońca  i uczucia ostatnich podrygów lata, dlatego chodziliśmy na spacery po naszym Péron, by uchwycić - kiedyś mówiło się na kliszy, teraz trzeba powiedzieć na karcie - uroki miejsca, w którym mieszkamy. Część fotek jest W. a część moja...

Dziś znowu pada, więc po Jagnę nie pojadę na swoim złotym rydwanie, a szkoda, bo polubiłam jeździć na rowerku, znaczy się ja zawsze lubiłam tę formę ruchu ( jedyną formę ruchu, jaką lubiłam ;P), ponieważ zaoszczędzałam dużo czasu... Może do tego czasu się rozpogodzi?

Pozdrawiam serdecznie, słońca życzę

i do widzenia się z Państwem,

Jagodzianka.